Demir Baba'nın eşyaları vardı

Yusuf, hocasını, misafirlerin yanında değil de, odasında buldu. Hocasını az önce misafirlerin yanında görmüştü. Odasına çekildiğine göre, söyleyeceklerini başkasının işitmesini istemiyordu. Kapının önüne geldiğinde Yusuf epey heyecanlıydı. Hocası acaba ne söyleyecekti? Kapıyı tıklattı, hocasının gel sesiyle içeri girdi. Hocası İsmail Pehlivan, köşesinde, duvar yastığına dayanmış, şiltenin üzerinde oturuyordu. Demir Baba Dergahı'ndaki bütün öğrenciler, hocanın odasına girmek için can atarlardı. Çünkü bu odada, Demir Baba'ya ait demir ayakkababılar, kıspet, kılıç, ok ve içinde kimsenin ne olduğunu bilmediği esrarengiz bir sandık vardı. Yusuf, heyecandan bunların hiçbirine bakamadı, selam verdi ve bekledi. Yusuf'u gören hocası gülümsedi: -Yusuf evladım. Hele yakın gel. Şüüle karşıma otur. Saa süleceklem vaa. Yusuf, hocasının işaret ettiği yere edeple iki dizi üzerine oturdu. -Eee Yusuf! Kıspet giime cemiyetin çok güzel olcaa benzee. Emen emen bütün Deliurman gelmiş ba. Saa, çok ünemli bi şey sülemem ilazım. Sen de duymuşsundur ya. Kıspet giyme cemiyetleenin epsinde, ilk defa kıspet giyen pelvannara, Demir Buba'nın kıspeti giydirilir, Demir Buba'nın pelvanlıkla ilgili vasiyetleeni tutmaları, onun yolundan ayrılmamaları için. Soora, Demir Buba'nın kıspetini çıkarılaa ve kendi kıspetleeni giyeele. Ama senin durumun farklı. Yusuf, korkmuştu: -Yani hocam. Ben, Demir Buba'nın kıspetini giyemicem mi, onnan şereflenip bereketlenmicen mi, bundan marum mu kalcan? İsmail Pehlivan, Yusuf'un telaş ve korkusuna güldü: -Evladım, yannış annadın. Tam tersi.. Seen, Demir Buba'nın kıspetini devamlı giime şansın duudu. Yusuf şaşırmıştı: -Devamlı giime şansım mı efendim? Nası olcak? DEVAMI VAR