Yeni yıla girerken

2004 yılının bitimine pek az kaldı. 2004 senesine girdiğimizde, önümüzde daha 365 gün var diye düşünmüştük. Şimdi ise 365 günlük bir sermaye bitmek üzere. Her yılbaşında elimize böyle 365 günlük sermayeler veriliyor. İnsanın ömrü de bu 365'lik gruplardan meydana gelmektedir. Peki bizler bu sermayeyi yeteri kadar değerlendirebiliyor muyuz? Sanmam. Her kutlanan yılbaşı, bizleri sona daha çok yaklaştırıyor. Peki bu sevinç ve ölçüsüz eğlenmeler niye. Yeni bir yılın kendimiz, ailemiz, milletimiz ve bütün insanlık için hayırlara vesile olmasına dua ve tebrikleşme elbette çok normaldir ve faydalıdır. Çılgın eğlenceler, bir sondan korkunun paniklemeleri olmalı. Yaratan İnsanı, en şerefli varlık olarak yaratmıştır. İnsanlar beraber yaşamaya mecburdur. Yani birimizin derdi hepimizi üzer, üzmelidir. Güzel ülkemizin insanları mesut yaşamalıdır. Bu da dertlerimizi paylaşmakla olur. Doğu Anadolu'yu bu sene kış soğukları kasıp kavurmaktadır. Televizyonlarda gördüğümüz kadarı ile pardösüsüz, yırtık ayakkabılı birçok lise öğrencisi, çetin kış şartlarında okuyabilme mücadelesi vermektedir. Bunlar macera için böyle giyinmiyorlar. Elbette ki yokluktandır. Gelin bu sene yılbaşı eğlence harcamalarını biraz kısıp, bir kısmını ihtiyacı olanlara yönlendirsek daha iyi olmaz mı? 1 Ocak 2005 günü gazete sütunlarında çılgınca eğlenenler listesine ismimiz girmeyiversin. Toplumsal barışa her dönemde ihtiyacımız var. Yardımlaşmak ve paylaşmasını bilmek Türk milletinin genlerinde vardır. Paylaşmak birlik beraberliği peçinler. Son zamanlarda bunu unutur olduk. Büyüklerinin savrukluğuna bakan küçüklerimiz daha da paylaşamaz olacaklardır. Birçok belgesellerde nice cins hayvanlar birbirleri ile yardımlaşırken, biz insanlar elbette onlardan öne geçmeliyiz. Bir senenin bitişini kutlamak için, onu kazançlı şekilde geçirdiğimize kalbimiz inanmalıdır. Eğer seneyi zararla kapattıysak, bizim hakkımız oturup ağlamaktır. Bütün okuyucularımın gelecek yeni senelerini tebrik eder, nicelerine de huzur ve saadetle kavuşmanızı dilerim...