"İki gü­zel ha­re­ket"

Irak­lı te­le­viz­yon mu­ha­bi­ri Mun­ta­sar El Zey­di, ABD Baş­ka­nı W. Bush'un ka­fa­sı­na ayak­ka­bı fır­lat­tı. Bi­rin­ci isa­bet al­ma­yın­ca, ikin­ci­si­ni de sa­vur­du. Bush her iki­si­ni de sa­vuş­tur­du; ref­lek­si güç­lüy­müş! El Zey­di de iyi atı­cıy­mış doğ­ru­su. Fut­bol yo­rum­cu­la­rı­nın sık kul­lan­dı­ğı de­yim­le, "iki gü­zel ha­re­ket" sey­ret­ti dün­ya âlem. De... Bir ga­ze­te­ci­nin ha­ber için git­ti­ği bir me­kan­da böy­le dav­ran­ma­sı hiç hoş de­ğil. Ba­sın men­su­bu­nun ta­raf ol­ma­sı tas­vip edi­le­mez. Ga­ze­te­ci­nin böy­le bir hak­kı yok çün­kü. Onun işi ha­ber. Ha­be­ri­ni ya­par gi­der. So­ru so­ra­cak­sa, yi­ne ha­ber­le il­gi­li so­ru ol­ma­lı­dır bu. Bu­nun baş­ka şek­li yok. El Zey­di ayak­ka­bı ata­rak ta­raf ol­du. Mes­le­kî il­ke­le­rin dı­şı­na çık­tı. Bu doğ­ru. Fa­kat, dün­ya "et­me bul­ma" dün­ya­sı. Bush'un da "de­mok­ra­si ge­ti­re­ce­ğim" di­ye, kar­ga­la­rı da­hi gül­dü­ren bir ba­ha­ne ile Irak top­rak­la­rı­nı iş­gal et­me­si de ah­la­kî de­ğil­di. Fa­kat, bü­tün bun­lar El Zey­di'nin ül­ke­si­nin iş­gal edil­miş ül­ke ol­ma­sı­nı, Bush'un ül­ke­si­ni de iş­gal eden ve iş­gal et­ti­ği ül­ke­nin pet­ro­lü­nü kon­trol eden ül­ke ol­ma du­ru­mu­nu de­ğiş­tir­mi­yor. Bu­nu da ha­tır­dan çı­kar­ma­mak la­zım. Kar­şın­da­ki­ne ayak­ka­bı at­mak öf­ke ala­me­ti­dir her şey­den ön­ce. Ka­fa ve­ya yum­ruk da ola­bi­lir­di bu. Ki­tap da. Ata­la­rı­mız "Öf­key­le kal­kan za­rar­la otu­rur" di­ye bo­şu­na de­me­miş. Öf­ke ile ya­pı­lan ey­lem­le­rin so­nu hep hüs­ran­la bit­ti­ği­ni an­la­tı­yor bu söz. İçin­de bu­lun­du­ğu­muz coğ­raf­ya­nın in­sa­nın­da ise faz­la­sıy­la var bu öf­ke. Baş­tan işi­ni sağ­lam yap­mak var­ken, öm­rü­nü lak­lak­la ge­çir, son­ra da bi­ri­ne öf­ke­le­nip eli­ne ge­çe­ni fır­lat ona. Cum­hur­baş­ka­nı Ah­met Nec­det Se­zer yap­tı bu­nu me­se­la. Baş­ba­kan Bü­lent Ece­vit'in ka­fa­sı­na "Ana­ya­sa" ki­ta­bı fır­lat­tı. So­nuç ma­lum! Tür­ki­ye pa­buç ata­na da ya­kın, atı­la­na da. An­cak, pa­buç atan El Zey­di top­lu­mun he­men her ke­si­mi­nin tak­di­ri­ni top­la­dı, aha­li­nin ga­zı­nı al­dı. Ha­a, "Gaz alı­nın­ca iş­ler gül­lük gü­lis­tan­lık mı olu­yor?" di­ye­cek­si­niz! Ol­maz ta­bi­i. Ama in­san­la­rın ba­zen ra­hat­la­ma­sı la­zım. İçi gaz do­luy­ken ne­re­ye uça­ca­ğı, ne­re­ye ko­na­ca­ğı bel­li ol­maz çün­kü. Ge­or­ge W. Bush Irak'a "ve­da zi­ya­re­ti" di­ye git­ti. Pa­buç ye­di. Bu pa­bu­cun Bush'un ka­riz­ma­sı­nı si­lip sü­pür­dü­ğü bir ger­çek ama at­la­dı­ğı­mız bir şey da­ha var bu­ra­da. Bu olay ye­ni ABD Baş­ka­nı Ba­rack Oba­ma'nın ka­riz­ma­sı­nı par­lat­tı. Ümit ve sev­gi­nin yö­nel­di­ği in­san olup çık­tı Oba­ma. Oba­ma, ABD'nin Bü­yük Or­ta Do­ğu Po­li­ti­ka­sı­nı (BOP) de­ğiş­ti­re­cek mi aca­ba? Yok­sa, da­ha in­ce bir si­ya­set iz­le­yip pet­rol kay­nak­la­rı­nı kon­trol et­me is­te­ği­ni sür­dü­re­cek mi? Esas so­ru bu.