Nobel Ödüllü Pamuk

Romancı Orhan Pamuk Nobel Edebiyat Ödülü aldı ve Türkiye'de bir ilke imza attı. Başka Nobel Ödülü alan yazarımız yok çünkü. Hemen belirteyim ki benim pek bayıldığım bir yazar değil kendisi. Birkaç kitabını okudum; hem de para verip okudum ama hiçbirisini bitirme imkanım olmadı. Benim hazzetmiyor olmam onun Nobel Ödülü almasına mani değil gayet tabii ki. Aslanlar gibi aldı da zaten. Orhan Pamuk 32 senedir roman yazıyor. Onun bu romanları 34 dile çevrildi ve birçok ülke insanı okudu onları. Beğenilmese, okunur mu? Türkçe yazan bir yazarın Nobel Ödülü alması, bir Türk olarak beni gururlandırdı. Evet, kabul etmek lazım ki ezik bir gurur bu. Çünkü, Fransa Ulusal Meclisi'nin sözde Ermeni soykırımını inkar edenlere 1 yıl hapis veya 45 bin euro para cezası öngören kanunu kabul ettiği dakikada açıklanan bir ödül oldu. Pamuk, kısa süre önce "Bu topraklarda 1 milyon Ermeni, 30 bin Kürt öldürüldü" diyen birisi. İki olay üst üste gidince Orhan Pamuk'un aldığı ödüle sevinmemiz mi, üzülmemiz mi gerektiğine karar veremedik bir türlü. Yazıyı geciktirmemin nedeni de bu zaten. İki açıklamanın getirdiği şoku atlatıp sindirebilmek için beklemek mecburiyetinde kaldım. Şimdi, Fransa Ulusal Meclisi'nin verdiği kararı değilse bile Orhan Pamuk'un aldığı bu ödülü hazmetmiş birisi olarak yazıyorum. Türkiye'nin önemli bir meselesi, Orhan Pamuk'un iki dudağı arasındaysa; tutun kuyruğundan atın o meseleyi. Sözde Ermeni soykırımının Orhan Pamuk'un demesiyle o veya bu yana çekilmesi mümkün mü? Sanmam! Fransa'nın yaptığı çok ayıp bir şey; bu kesin! Fakat, 577 milletvekilinden 129'unun katıldığı bir oylamada 19'a karşı 106 oyla kabul edildiğini de göz ardı etmemek lazım. Pamuk ipliğine bağlı yani. Ayrıca, bu kanunun yürürlüğe girmesi için senato ve cumhurbaşkanının onayı da gerekiyor. Ölme eşeğim yaz gelsin! Bir başka gerçek daha var ki, Türkiye'nin onu asla hatırdan çıkarmaması lazım. Başta Fransız entelektüelleri olmak üzere dünyada birçok aklı başında insan Fransa Ulusal Meclisi'nin aldığı bu ifade özgürlüğünü kısıtlayan karara tepkili; birçok Ermeni de dahil bunlara. Böyle kalmaz bu Özgürlükler ülkesi olduğunu ve eşitlik prensibinden asla taviz vermediğini iddia eden Fransa'da sözde Ermeni soykırımı aykırılığının bu haliyle kalacağını kimse aklına getirmesin. O ülkenin aydınları, ülkelerinin alnına çizilen bu kara lekeyi çıkarmak için mutlaka ama mutlaka harekete geçecek ve önümüzdeki günlerde bu meseleyi enine boyuna tartışacaklardır. Aha Fransız tarihçi Jean-Michel Thibaux, Türk vatandaşlığına geçmek için ilk müracaatını yaptı. Bundan daha etkili tepki olur mu? Gelelim işin siyasi yanına!.. Fransa'da yaşayan 400 bin kadar Ermeni seçmenin oyunu kaybetmek istemeyen siyasetçilerin omurgasızlığı neden oldu bu kanununun kabul edilmesine. Demek ki, lobi hangi ülkede olursa olsun etkili oluyor ve lazım. Bilhassa yurt dışında yaşayan Türklerin de bir gün lobiciliği öğrenmesini dilemekten başka elden bir şey gelmiyor. Siyasetin edebiyatı da etkilediğini açık ve net olarak gördük bu süreç içinde. Orhan Pamuk'un Nobel Ödülü'nü almak için tribünlere oynadığını kim inkar edebilir ki? O boşluğu gördü ve ülkesinin menfaatlerine muhalif sözler sarf etti. İşe de yaradı bu açıklamalar. Orhan Pamuk Nobel Ödülü sahibi oldu. Anlaşılıyor ki, lobi yapmadan ödül almak bile mümkün değil. Doğru veya yanlış; oyunun kuralı bu. Oynamak istiyorsan kurala uyacaksın! Zaten, sevdiğim birisi ödül alsın diye beklemek çok anlamsız. Ödül başka, sevmek daha başka şey çünkü. Bütün bunlar biz Türklerin öfkesini burnuna getiriyor ama yapmamalıyız bunu. Orhan Pamuk'un aldığı ödül bugünkü puslu ortamda pek cazip görünmüyor olabilir belki ama uzun vadede Türkiye ve Türk Edebiyatı için çok önemli bir gelişme bu. Dedim ya, sevip sevmememiz önemli değil. Keşke, diğer edebiyatçılarımız da ödül alsa. İnşallah Pamuk'un açtığı yoldan onlar da geçer. Bu arada Orhan Pamuk da hatasını anlar ve bu ülkeye layık olmak için daha fazla gayret sarf eder!..