İstanbul'la oyun olmaz...

Bazı konularda yazmak, hem çok zordur, hem de çok kolay... Aşk gibi... Hüzün gibi... İstanbul gibi... ..... Ne anlatsanız, ne deseniz "olur"... Ama... Ne anlatsanız, ne deseniz "yetmez"... ..... İstanbul... Sevgili Peygamberimizin "işaret" ettiği yerdir... Onun içindir mutlaka; onda yaşayan da, ondan uzakta olan da, sevdalıdır bu şehre... Bu şehir... Yani, dünya haritasına baktığınızda, gözünüzün ilk temas ettiği yer olan, coğrafyanın kalbi... İstanbul. ..... Yaşadığım İstanbul'un, bir sahibi olduğunun farkına vardıran ilk başkan Bedrettin Dalan'dı benim için. Kararlı bir adamdı... Haliç'in rengi için gözlerini hedef seçen... Ve her türlü tantanaya karşılık, "Yıktıkça güzelleşen şehir" diyerek, bu mübarek beldenin safralarını ortadan kaldırmaya çalışan... Sonra, sert bir yüz ifadesi ve talihsiz bir başkan; Sözen... Susuzluktan kıvrandığımız bir dönem... Arkasından delikanlı bir adam ve İstanbul yeşiline kavuşsun diye akıl almaz işlere kalkışan başkan; Erdoğan... Şimdi... Sevgili Başbakan... Ardından, sessiz sedasız bir güleryüz... Ülkemin karmakarışık siyasî ortamında, "Ben, İstanbul'a Hizmet Partisi'nden devam ediyorum" diyerek, her hayırlı teşebbüsü kimin başladığına bakmadan bitiren, herkese ve her yere el uzatan çalışkan bir başkan; Gürtuna... Hali ve tavrı sakin, yüzü güleç ama İstanbul'u sahiplenişi gür bir adam.... Üstelik... Siyasetle hizmetin ayrılabileceğini göstererek... ..... Hizmetin politikadan önce geldiğini herkes iddia ediyor ve bunu şimdi herkes göstermeli... Bunu İstanbul görmek istiyor ve İstanbul çok dikkatli... ..... İstanbul... Herşeyin birleştiği yerdir... Kıtaların bile... Herşeyin ve herkesin anlaşmak zorunda olduğu yerdir... Çünkü İstanbul... Bir çiçek ekersiniz; bin gül bahçesi olur. Bir yüz çevirirsiniz... Aman ha! ..... İstanbul aşktır... Aşkla oyun olmaz!