Medya, terörün ekmeğine yağ sürmemeli...

Önceki gün 13 askerimizin şehid edilmesi ile ilgili acı haberi alınca yine meslek hayatımın en zor günlerinden birini yaşadım. Böyle acılı günlerde bu duyguları hep yaşıyorum... Önce insanî tarafım devreye giriyor ve, "Olabilecek en sert biçimde tepkini dile getirmelisin" diyor. Hatta ne sürmanşet ne de manşet beni tatmin etmiyor, içimden sayfayı yan yatırmak geçiyor. Ama biraz sonra akan bu kanların, ağlayan anaların vebali üzerime çöküyor, "Başka ocakların da sönmesimi istemiyorsan duygularınla değil, aklınla hareket etmelisin, terör haberlerini büyütmemelisin" düşüncesi beynime hakim oluyor. Peşinden, "Ama yarın yine birçok gazete bu haberi geniş verecek ve haklı olarak herkes bizi eleştirecek" diye düşünüyorum. Sonunda yine içim kan ağlayarak hatta bazı okuyucularımızı üzmeyi dahi göze alarak sorumlu davranmaya karar veriyorum. Değerli okuyucularımız, Elbette acı çok büyük ve ateş düştüğü yeri yakar. Ama emin olun ki biz bu muhasebeyi çeyrek asırdır yapıyoruz. En kolayı bu tür acı haberleri manşete çekip hepimizin duygularına tercüman olmaktır. Biz de bunu rahatlıkla yapıp taktir toplayabiliriz. Peki neden yapmıyoruz?.. Bu kayıplara herkesten fazla üzüldüğümüz ve akan kanın durmasını en çok biz istediğimiz için... Çünkü, terör eylemlerini gazetelerin, lanetleyerek dahi olsa çarşaf çarşaf vermesi, TV kanallarının döndüre döndüre yayınlaması inanın sadece teröristlerin işine yarıyor. Onların, milyarlar harcayarak yapamayacağı kadar etkili biçimde reklamı yapılıyor. Ve bendeniz iddia ediyorum; eğer bütün basın ve yayın kuruluşları bu konuda başından beri bu hassasiyeti gösterseydi terör bu seviyeye gelemezdi. Bugün manşet yapmamızın sebebi ise çok açık; birincisi, dualarla ebediyete yolcu ettiğimiz 13 fidanın arkasında bıraktığı çarpıcı insan öykülerini... İkincisi de devlet ve milletin teröre tepkisini seslendirebilmek... Allah'ın, bu kandil günü hürmetine bize bir daha böyle acılar göstermemesini diliyor, saygılar sunuyorum.