Suçıktı!

Suçıktı, bir güzel belde. Balıkesir'in Dursunbey ilçesine bağlı... Sanki sonradan damıtılmış, yerleştirilmiş gibi bulunduğu coğrafyaya. Ama plastik değil. Cidden estetik bir duruşu var. Suyuyla, insanıyla, yeşilliğiyle... Suçıktı'yı güzel yapan, biraz da 12 yıllık geçmişi bulunan şiir şöleni (idi)... Anadolu topraklarında bilinen en eski şölenlerden biri; Hazar Şiir Akşamları ile birlikte... Ama düzenlendiği her yıl sansasyonu ile gündemde... Nedense şölen bittikten sonra akılda sadece dedikoduları ve şiir dışı/ yakışıksız tartışmaları kalıyor. Neden? Belki böyle istendiği, belki Suçıktı'ya has bir gelenek halini aldığı veya katılan bazı şairlerin dedikodudan başka üretecek bir şeyleri kalmadığı için... Düzelir mi? Sanmıyorum... Çünkü, ne bu işi organize eden yetkililerin düzelmesi yolunda bir çabası var, ne şairlerin şairliklerini hatırlayası ve şiir adına yeni açılımlar getirici fikirler geliştiresi ne de şiir dinlemek için orada bulunanların gerçek şairi ve şiiri isteyesi... Kimi, Suçıktı Şiir Akşamları'nın gedikli ve kadrolusu olmak üzere bu yıl 12.'si düzenlenen programa otuza yakın -yanlış okumadınız, 30'a yakın!- şair katıldı. Şairlerin bir kısmının getirdiği 'özel' grup da dahil 50 kişi... Ortada şiir adına çok fazla bir şeyin olmaması beni şaşırtmadı çünkü, şölene katılan şairlerin bir kısmı ya eş-dost görmek için oradaydı, ya da birkaç günlüğüne de olsa bulundukları ortamdan güzel bir Anadolu beldesine kaçmak için... Şiir programı öncesi ve sonrasında olup-bitenlerin, bu güzel beldeyi bundan sonra daha çok kirleteceğinden korktuğum için Suçıktı Şiir Akşamları'nın artık sona erdirilmesi, bitirilmesi, iptal edilmesi, katılan şairlerin hafızasında tatlı birer anı olarak kalması gerektiğini düşünüyorum. Dursunbey Belediye Başkanı M.Ruhi Yılmaz'ın bir politikacı olduğunu unutarak büyük beklentiler içine giren şairlerin, başkan beyin tercihlerinden dolayı onu suçlamasını hiç anlayamıyorum. Hatta bu şölene katılan şairlerin her yıl aynı manzarayla karşılaştıkları halde (mesela kendini şair zanneden milletvekilleriyle tanışmak, şölene davet edilen bakanların korumalarına ezilmekten kıl payı kurtulmak vs.), yani sonucu başından bildikleri halde, hangi akla hizmet hemen her yıl Suçıktı'ya gelip, sonra da ortalığı karıştırmasına bir anlam veremiyorum. Şair, edebiyatın en nazlı taşıyıcılarından biri. Şiir de, edebiyatın 'edebi' ve namusu. Onurlu ve 'adam' şairlerin ancak şiiri, dolayısıyla edebiyatı taşıyabileceklerine inancımı korumak istiyorum fakat artık, gereksizleşmeye başlayan şiir gecelerine bir çeki-düzen getirilmesi gerektiğini de düşünüyorum. Şiir geceleri veya programları, gerçek/ sahih şairle, gerçek/ sahih şiir okurlarının buluştuğu bir imkan alanı olmalı. Ve her şiir gecesi, konukları, davetlileri ve organizasyonuyla heyecan uyandırmalı. Birbirini taklit eden kurumların, ilinde/ ilçesinde devlet büyüklerini görmek için şairleri fırsat gibi gören idarecilerin, müfredatta olduğu için baştan savma şiir akşamları düzenlemek zorunda kalan okul idarelerinin inisiyatifinden kurtulabilirse eğer, şiir de onurunu korur ve pekiştirir. Suçıktı bir güzel belde... Mehmet Ragıp Karcı, Sıtkı Caney, Ahmet Veske, Nurettin Durman, Mehmet Aycı, Murat Kapkıner, Adem Turan, Hüseyin Kaya, Mustafa Uçurum, Hasan Ejderha, Mustafa Aydoğan, Ali Sali, Mehmet Ocaktan, Nevzat Akyar, Şaban Abak, Hanefi Kara, A.Vahap Dağkılıç vd. gibi her biri değişik coğrafyalardan gelip kucaklaşan şairlerle daha da güzel olabilmek için elinden geleni yaptı. Ah bizler, yani yetinmeyi bilmeyenler, sürekli farkedilmeyi bekleyenler, hak ettikleriyle idare etmeyenler, arsızlar, kürsübazlar, gevezeler, tatmin olmazlar, haddini bilmezler... ne kadar zarar veriyoruz ve ne kadar yoruyoruz yaşadığımız çağı?.. Oysa hayat dümdüz... Şiir, dümdüz olan bu hayata renk veriyor, heyecan veriyor, aşk veriyor... Maalesef biz, hep ve inadına cins kalarak -gerekli veya gereksiz-, bahşedilen bu nimetin farkında değiliz, bazen... Bazen de kendimizi çok 'mühim şey'ler zannederek boşa yumruk sallıyoruz âmâ boksörler gibi... Yeter artık!