Takım olamayan takım

"Birinci olacaksan sonuncuyu yeneceksin" maçı, ilk yarı sonunda "sonuncuyu yenemiyorsan nasıl birinci olacaksın" sorusuyla bitti. Mehmet Topal'ın şiddeti mükemmel ayarlanmış pasları, her yere yetişip yama olması ve müthiş golü dışında hiçbir şey üretemeyen G.Saray sanki "intihar" etti. Rakibin iyi kapanan ve çabuk çıkan oyunu çok kaliteliydi. "Olmuş ile ölmüşe çare yok" sistemi ile sahaya çıkmışlardı. G.Saray ise ileriye 3 kişi yaslamış, ortayı boşaltmış ve oyunu tutmayı hiç düşünmemişti... Takım halinde de düşünemiyordu... Küçümsemişlerdi... Hepsi de "birileri bir şeyler yapar nasılsa" diyerek işi ilahi güce havale etmişlerdi. Aksi gibi Mehmet Topal'dan başka kimse bir şey yapmadı. Ya da yapamadı... Ben buna; "Akılları Bordeaux rövanşındaydı" filan demem asla. Rakibinin açık seçik oyununa, tam saha girdiği mücadeleye ve kazanmak için kaybetmeyi göze almış riskine bir çare üretemeyen oyuncu grubu ile onları "sevk ve idare" edemeyen teknik heyeti sabaha kadar suçlarım. İkinci yarıda bastıran ve boğan bir takımın hücum gücünü Barış gibi "sarsak" oyun tarzı olan bir oyuncuya emanet eden zihniyeti de sabaha kadar sorgularım. Üçüncü golün ana asisti ondan gelmiştir. Bu maçın kaybı çok şey kaybettirmiştir... Ruhunu ve ana fikrini kaybettirmiştir G.Saray'a... Baros için bu kadar bekleyen ve bütün umudunu topu kullanma hüneri olmayan Barış ve Sabri'ye bağlamış bir teknik ekibe sezonun gerisini fütursuzca bırakan bir idare heyetini de sorgularım. "Garanti maç" sonunda fark yenilerek bitti ya, ona da hayret ederim... Sonu "şampiyon olursa yazık olur" ve "düşerse yazık olur" arasında gidip gelen ve hüsranla gelen maçın sonunda bu kadar ahmaklığı bir Bordeaux maçının bile kurtaramayacağını belirtir, bu Ali Sami Yen Stadı'ndaki tüm zevatı ligin sonuna kadar sorgularım, sabaha kadar değil... Neden mi?.. Diyelim Bordeaux'yu eledin. Hamburg var. Hadi onu da eledin. Bir gün bir yerde elendiğin zaman bir de bakacaksın ki ligde kupa gibi çoktan elinden gitmiş. İşte o zaman bu maçı çok ararsın...