Ekonomi ve dış politika

Sayın Kemal Derviş'in Türk ekonomisini yönetir pozisyona gelmesi, Birleşik Amerika ile zaten yoğun olan ilişkilerimizi, daha içli dışlı ve etkili hale getirecektir. Daha açık ifadeyle, bir ikili ittifak ki, kimin ağırlıklı bulunduğunu söylemek fuzulidir. ABD ile her alanda işbirliği, Türkiye Cumhuriyeti'nin yarım yüzyılı aşan bir dış politika ilkesidir. Bugün de geçerliliği konusunda hiç sakınca yoktur. Şu şart ile ki, ABD, Türkiye'nin tek partneri olmasın. İki devlet arasındaki önemli fark dolayısıyla bu durum, Türkiye'yi Meksika ve Filipinler kategorisine sokabilir. Bu kategori Meksika ve Filipinler için iyidir, doğrudur, faydalıdır. Türkiye'nin tarih ve coğrafyasına, geçmişine ve geleneğine aykırıdır. Türkiye her zaman bir Avrupa devleti idi, bugün de öyledir, hep öyle kalacaktır. Binaenaleyh, tıpkı İngiltere gibi, ABD ile ilişkileri çok kapsamlı bir Avrupa devleti pozisyonunu muhafaza etmeye ve geliştirmeye mecburuz. Dış politika dengemiz budur. Aksi hem beceriksizliktir. Hem rehavetçiliktir, hem de teslimiyetçilik... Ermeni yasası ucûbesinin temelinde, birinci müessir(etken), Türkiye'nin ortak oy sahibi bulunmadığı bir Avrupa Ordusu'na çok haklı olarak karşı çıkmasıdır. IMF'nin de büyük katkısıyla (!) patlayan ekonomik krizin Türkiye'ye ihtar tarafını görmemek mümkün değildir. Bu konuda Avrupa Birliği'nde baş çeken devletlerle Birleşik Amerika'nın aynı yönde etkisi düşünülebilir. Washington'ın Kıbrıs'ta masayı terketmemizden ve Bağdad'a büyükelçi göndermek istememizden rahatsızlığı âşikârdır. Sayın Kemal Derviş'i elbette eksiksiz destekliyeceğiz. Başarılı bir bakan kazanacağız. ABD'nin iyi niyetini kabûl edeceğiz. Ama Avrupa'dan kopmak pahasına değil... Ekonomik krizler, zengin devletlerde de patlar ve sonunda çözümlenir. Avrupa'dan kopmak ise, bizi uygarlık düzeyinden uzaklaştırıp çözümü olmayan istikametlere saptırır.