Partilerimizin durumu

Erken (Kasım 2006) veya zamanında (Kasım 2007) genel seçimlerde, AK Parti'nin 1. sırada oy alacağı kesindir. Ancak önümüzdeki 1 veya 2 yıl içinde, büyük başarısızlık veya aksaklık hâlinde, 1. sıradan düşebilir. Epey küçük ihtimal görülse bile mevcuttur. Türk Devleti'nin temel ve vazgeçilmez ilkesi bulunan laiklik konusunda devletle hükûmet arasında ciddi bir ihtilâf ihtimali, AK Parti'nin ve yöneticilerinin yumuşak tarafıdır. Daha kuvvetli başarısızlık ihtimali, dış politikada yapılabilecek hatadan kaynaklanır. Meselâ AB ile müzakerelerde bir kopukluk, önemli bir anlaşmazlık durumudur. Fakat bilhassa ve hassaten, Birleşik Amerika'nın Suriye ve İran politikasına ters düşmektir. ABD-İngiltere-İsrail himayesinde Büyük Kürdistan ve Büyük Ermenistan'ın oluşması ile sonuçlanır. Avrupa'ca da destek görür. Avrupa Birliği'ne üyelik konusuna diğer bütün partilerimiz, Adalet ve Kalkınma Partisi derecesinde sarılmayacaklardır. Bu partilerimiz, az veya çok, Türkiye'nin geri kalmasından ve çağdaş uygarlık düzeyini yakalayamamasından sorumludur. Ben Türkiye'yi AB'ye daha erken sokarım veya AB standartlarına daha çabuk ulaşırım diyebilen hiçbir partimiz yoktur. Mucip sebeplerini halka anlatarak bunu diyebilecek parti, önümüzdeki seçimlerde iktidar olur. Yoksa girelim ama onurumuzla girelim veya ne yapsak bizi almazlar sloganları, vatandaşın üçte ikisi için geçersizdir. Vatandaş ben AB üyeliğini beceremem manasındaki bu sloganlara niye oy akıtsın? Geri kalan üçte bir oyun aslan payını ise Milliyetçi Hareket Partisi alıp ana muhalefet koltuğuna oturur. Türk milliyetçiliğini, bir zamanların zihniyetinin cenderesinden kurtarıp çağdaş milliyetçiliğe yönelebilse idi, Türk Milliyetçiliğinin 1938'den bu yana -tabii günümüzün şartları ile- tekrar iktidara yükselmesi mümkündü. Bugün böyle bir ümit yoktur. Ancak bir koalisyon hâlinde MHP, ortak olabilir. İmkân dışı bir ihtimal değildir. Zira Merkez Sağ, hâlâ boştur ve boşlukta yüzüyor. Bu boşluk, Merkez Sağ benim! diyerek dolmamaktadır.