Ahmet Mekkî Efendi "rahmetullahi aleyh"

İslâm âlimlerinden "Ahmet Mekkî Efendi", Din için, hiç durmadan hizmet edenlerdendi. Öyle tatlı idi ki sohbet ve konuşması, Dinliyenin kalbinden, silerdi kir ve pası. Yaptığı içindir ki her işi "Allah" için, Sözü te'sir ederdi, kalbine her kişinin. Kimseden bir menfaat beklemezdi O aslâ, Çünki o, bu hizmeti yapıyordu "İhlâs"la. Bir gün dedi: (Ey insan, eyleme ki hiç gaflet, Bu ömür bir gün bitip, "Ölüm" gelir âkıbet. Bilesin ki bu dünya, fânidir, değil bâki, Elbet sen de olursun bir gün Hakk'a mülâki. Zevk alma bu dünyanın asla hiçbir şeyinden, Bir an "Sevinç" olsa da, "Elem" gelir peşinden. Öyle bir ömür sür ki yine sen bu hayatta, Say kendini ya "Garip", ya "Yolcu", ya da "Mevtâ". Mâdem ki ölüm sana gelecektir an karîb, Öyleyse bil kendini, bu dünyada bir "Garip". Farzet ki vâsıl oldun, bir yabancı diyara, Yok gidecek bir yerin, yok elinde hiç para. Ne evin var, ne barkın, ne tanıdık bir insan, Derdini anlatmağa bilmiyorsun dil, lisan. İşte böyle kalınca, tam bir garip, bî-çâre, Allah'a sığınmaktan gayri olmaz bir çâre. "Hakîkî dost" olarak, bil öyleyse Rabbini, O senden iyi bilir zîra senin hâlini. Hem sonra erişirse sana bir dert, musibet, Yine yalnız Allah'tan erişir sana medet. Yâhut da sen kendini, "Yolcu" bil bu dünyada, Geri dönmemek üzre ehline ettin vedâ. Vasıta bekliyorsun, bir yere gitmek için, O anda bir dünyalık düşünebilir misin? Deseler ki: "Şurada bir ev var, bir arsa var," O anda bunlar seni eder mi alâkadar? Zîra sen, bavulunla çıkmışsın yola artık, Hiç ilgilendirir mi seni mal ve dünyalık? Dersin ki: "Ben yolcuyum, ne yapayım emvâli?" İşte hâlis mü'minin dünyada budur hâli, O bilir ki, bu dünya bir "Köprü"dür nihayet, Hemen geçip gitmektir, en akıllı hareket. Veyâhut da dünyada, "Ölmüş" bil sen kendini, Düşün ki, dedelerin, ecdâdın nerde, hani? Bir mü'min, kendisini sayarsa ehl-i mevtâ, Bağlanmaz kalbi ile, bu vefâsız hayata. Çünki iyi bilir ki, bu hayat sanki "Hayâl", Ve bu dünya, sonunda bulacak bir gün zevâl. Bir şey "Muhakkak" ise, "Oldu" bilir o bunu, Rabbine, ihlâs ile yapar tam kulluğunu.