Abdülkadir-i Geylânî "kuddise sirruh"

"Abdülkadir Geylânî", bir mahalden geçerken, Gördü iki kimseyi, münakaşa ederken. Birisi Hıristiyan, Müslümandı öteki, Sordu: (Münakaşaya sebep olan şey ne ki?) Müslüman arz eyledi: (Bu diyor ki kininden, "Bizim peygamberimiz üstündür sizinkinden" Ben ise, şiddet ile îtiraz ediyorum, "Bizim Peygamberimiz daha üstün" diyorum.) "Abdülkadir Geylânî", dinleyip Müslümanı, İsbâta dâvet etti Hıristiyan olanı. Buyurdu ki: (Ey kişi, mâdemki böyle dersin, Peki sen bu fikrini, nasıl isbat edersin?) Hıristiyan dedi ki: (Bizim peygamberimiz, Ölüyü diriltiyor, O, üstündür şüphesiz.) Buyurdu ki: (Ey kişi, ben peygamber değilim, Sadece o Resul'ün ümmetinden biriyim. Eğer ben diriltirsem bir ölüyü ansızın, Hazreti Muhammed'e sen de inanır mısın?) (İnanırım) deyince, buyurdu: (Öyle ise, Çok eski, harab olmuş bir kabir göster bize.) Gösterdi Hıristiyan Ona eski bir kabir, Gitti kabir yanına, esseyyid Abdülkadir. Buyurdu: (Burda yatan, bir kadındır ve hattâ, Şarkıcılık yaparmış hem de hâl-i hayatta. İster, şarkı söylerken onu ben dirilteyim, Yâhut nasıl istersen söyle, öyle edeyim.) Hıristiyan, buna hiç ihtimal vermiyerek, Dedi: (Mâdem dirilsin, o şarkı söyliyerek.) Buyurdu ki: (Ey kişi, şunu da söyle peki, Ölüyü diriltirken, ne derdi İsâ Nebî?) Dedi: (Bizim Peygamber, der idi ki: "Ey filân, Allah'ın izni ile, diril kalk mezarından.") "Abdülkadir Geylânî", dönüp Hıristiyana, Buyurdu: (Öyle ise, dikkat eyle bu yana.) Gösterdiği mezara dikkatlice bakarak, Buyurdu ki: (Allah'ın izni ile diril, kalk!) O anda, boydan boya yarıldı kabir birden, Dirilip kalktı kadın, hem de şarkı söylerken. Bir müddet öyle kalıp, sonra da birden bire, Yine "Ölü" olarak, giriverdi kabire. Bu büyük kerameti görüp o Hıristiyan, "Şehâdet"i söyleyip, hemen oldu müslüman. Sonra "Gavsül a'zam"ın sarılıp ellerine, O andan îtibaren, girdi tam hizmetine.