"Gelince sevinmez, gidince üzülmeyiz!..”

 

Ahmed bin Ebû Bekr Ayderusî hazretleri Yemen'de doğdu. 1516'da Aden’de vefât etti.

Sohbetlerinde;

“Kardeşlerim! Mal sevgisi, Allahü teâlâya olan sevgimizi geçmesin” derdi sık sık.

Bir gün, bir kese dolusu altın getirdiler kendisine.

Hiç elini sürmeden;

“Şuraya koy!” dedi.

O da oraya koyup gitti.

Ertesi gün bir ihtiyaç sâhibi geldi.

Ve bu velî zâta;

“Hocam! Maddî sıkıntı içindeyim” diye dert yandı.

Ona, o yeri gösterip;

“Şurada, içi altın dolu bir kese olacak, onu al, ihtiyâcına kullan” buyurdu.

Fakîr, sevinçle oraya gitti.

Ama göremedi keseyi.

Geri gelip;

“Öyle bir kese yok” dedi.

Büyük velî;

“Elhamdülillah" dedi.

Adam tekrar baktığında gördü keseyi.

“Varmış efendim, şimdi gördüm” dedi.

Büyük velî, yine;

“Elhamdülillah" dedi.

Fakîr şaşırdı!

Ve merak içinde;

“Efendim, merakımı mâzur görün. Kese yok dediğim zaman da Elhamdülillah dediniz, var dediğim zaman da. Hikmeti nedir?” dedi.

Büyük velî;

“Bizim için dünyâlığın varlığıyla yokluğu birdir. Gelince sevinmez, gidince de üzülmeyiz” buyurdu.