"Üzülme yâ Resûlallah!"
4 Şubat 2021 02:00
Bedir Harbi’nde sahâbîler savaş için saf tutmuştu.
Efendimiz, karşılarında bine yakın kâfir ordusunu gördü.
Müslümanlar ise azdı.
Üç yüz sekiz kişiydiler.
Secdeye kapandı.
Ve secde hâlinde:
“Yâ Rabbî, vâdettiğin zaferi ihsân et. Şu mağrûr, kibirli kâfirleri perîşân eyle” diye duâ etti.
Allah’a yalvardı.
Bir çadırda idiler.
Hazret-i Ebû Bekir yanındaydı.
O, bu içli yakarışı işitti.
Ve üzüldüğünü anladı!
Ona sevgisinden:
“Yâ Resûlallah, kendini bu kadar yorma. O, mutlaka vâdinde duracak ve sana zafer verecektir” dedi.
Onu teselli etti.
Efendimiz rahatladı.
Hazret-i Sıddîk sözünü bitirdi.
Cibrîl aleyhisselâm, oraya geldi.
Hem de beş bin melekle.
Resûlullaha selâm verdi.
Efendimiz secdedeydi.
Başını secdeden kaldırdı.
Ve selâmını aldı.
Hazret-i Cibrîl:
“Üzülme yâ Resûlallah, müsterih ol. Ebû Bekir’in sözü üzerine Hak teâlâ, bizi sana yardıma gönderdi” dedi.
Ona bu müjdeyi verdi.
Efendimiz sevindiler.
Gül yüzünde güller açtı.
Hazret-i Cibrîl dedi ki:
“Biz beş bin silâhlı melekleriz.
Bu dîni korumaya, kâfi geliriz.”