"Bu gördüğünü ben hayattayken kimseye anlatma!"

Abdülhakîm Arvâsî hazretlerini sevenlerden Abdülkâdir isminde bir pamuk tüccarı şöyle anlatıyor:

Efendi Baba ile Eyüp Câmii’nde bir gün beraberdik.

Öğle namazını kıldık.

Birlikte dışarı çıktık.

Ve Hazret-i Hâlid'in türbesine girip bir kenarda oturduk.

Efendi Baba;

“Bana sokul ve gözlerini kapat!” buyurdu.

Ben de öyle yaptım.

Gözlerimi kapatınca, Hazret-i Hâlid bin Zeyd’i gördüm karşımda.

Uzun boylu ve heybetliydi.

Kalkıp elini öptüm hürmetle.

İkisi bir şeyler konuştular.

Ben bir şey duymuyordum.

Sadece seyrediyordum.

Bir müddet sonra;

“Gözünü aç!” buyurdu.

Açınca, Hazret-i Hâlid kaybolmuştu gözden.

Efendi Baba ile ikimiz yan yana oturuyorduk.

Sonra dışarı çıktık.

İkindi ezânı okunuyordu.

Efendi, bana dönüp;

“Neler gördün?” diye sordu.

Aynen arz ettim.

Kulağıma eğildi.

“Ben hayatta oldukça, bu gördüğünü kimseye söyleme!” buyurdu.

Ben hemen;

“Başüstüne efendim” dedim.

O vefat ettiği için anlatıyorum...