Sadece televizyon bilgisi ile yetinmeyin

Ratingi yüksek bir kanaldı. Benim normalde izlemediğim bir kanal olmasına rağmen programlara bakarken Osmanlının son 50 yılını anlattığını görünce takıldım. Özellikle Osmanlı’da borçların nasıl ödenebileceğine dair şu tespiti yaptılar. Aynen naklediyorum:

“Osmanlının borçlarını ödemek için sadece iki yol vardı. Bunlardan biri vergileri artırmak diğeri ise borç alıp borçları ödemekti.”

"Üretimden bahsedilmiyor. Onların üretimden anladıkları özellikle Almanların istediği ölü yatırım olan saraylar yaptırmaktı” diyerek duygularını bizimle paylaşan değerli Ramiz Mustafa Kopuz isimli okuyucumuz, günümüzde en önemli yöntemlerden biri algı yönetimidir. Bunların başında da bilgi kirliliği gelmektedir. Mantık yürütüldüğünde bile bu bilgi kirliliğini anlayabiliriz. Bir devlet vergi artırarak, borç dilenerek altı asır ayakta kalabilir mi? Günümüzde yaşanan bir ekonomik krizin sonuçlarının ne olduğunu bilen birisi olarak altı asır ayakta kalabilen bir devletin öz kaynağı ve üretiminin olduğunu tahmin etmek de zor olmasa gerektir. Ama size asıl önerimiz bir konuda, sadece bir kanyaktan duyulan bilgiye göre hüküm vermek yerine aynı konuyu farklı farklı açılardan anlatan kaynakları araştırıp onlar arasında kıyaslar yapabilmektir. Selamlar...

 

 

 

“Dedem, 15 yıl kadar önce 93 yaşında vefat etti. Eczane, hekim, ilaç bilmedi. Köroğlu Dağlarının eteğindeki köyümüzde ağırlıklı olarak yoğurt, peynir, tereyağı, kaymak, yumurta, süt, tarhana, hoşaf, kabak, soğan, pırasa, ıspanak, patates, pancar, semizotu, alabalık, lahana, turşu, sirke, kırmızı et, tavuk eti, bal, pekmez, kuşburnu, ıhlamur, kekik, elma, armut, ahlat, ayva, erik, zeytin, ekmek, yufka vb. ile beslendi. Her işini beden gücüyle yaptı. Şeker, margarin, sıvı yağ, reçel, sucuk, salam, sosis, bisküvi, cips, çikolata, gofret, asitli içecek, meyve suyu, vb. gibi hiçbir endüstriyel ürünü tanımadı, kullanmadı.   

Yaşı 90 olduğunda bile çok berrak bir zihni vardı. Her ihtiyacını kendisi görebiliyordu. Eğer 70 yıl boyunca sigara içmemiş olsaydı belki daha uzun yaşardı.

Bizim ayarlarımız 1945 yılından sonra ABD, İngiltere, Almanya, Fransa, İtalya tarafından bozuldu. Hiçbir faydası olmayan endüstriyel ürünleri bir matah sanıp sofralarımıza koyduk. Özellikle 1980’den sonra işletilmeye başlayan liberal yaklaşımlar Batı’nın kanserojen, sahte ürünleri market raflarına yerleşti. Ülkenin her tarafından su fışkırmasına rağmen Fransız’ın plastik şişedeki suyu 4-5 TL etiketle mahalle bakkalına kadar sokuldu.

40 yaşıma kadar ne yazık ki aptalca bir beslenme çizgisinde ilerledim. Ardından şeker, tansiyon, karaciğer yağlanması, bel çevresinin yağlanması, şişmanlık, halsizlik gibi dertler karşıma çıktı. Bir de rastgele yazılmış on kadar ilacı 1 yıl kadar cahilce kullandım. Daha sonra toplumu aydınlatan aydınların yazdıklarını uygulamaya başladım. Şu an 49 yaşındayım. Hiçbir ilaç kullanmıyorum. Çok şükür tespit edilebilen hiçbir rahatsızlığım da yok...

 

 

 

Arnavutköy’den TEM yolundan Bakırköy Havalimanı istikametine gelirken Mall of İstanbul’un hemen alt kısmından Avcılar yazan tabelaya göre direksiyon kırdım. İleride Bahçeşehir yazan tabelaya göre hareket ettiğimde kendimi Bahçeşehir’in alt kısmında Gölet mevkiinde buldum. Oradan hangi istikamete gideceğimi şaşırdım. 30 yıldır bu şehirde yaşıyorum ama gerek Bakırköy’e gerekse Avcılar’a nasıl gideceğimi bilemedim. Gecenin bir vakti kimselere de soramadım. Şu baş döndüren hızdaki şehirleşmeye rağmen altyapıyı, yolunu suyunu, parkını bahçesini gerçekten mükemmel bir çabuklukla tamamlayan ve yürüten İstanbul Büyükşehir Belediyeden bir de dönel kavşaklarda, yeni bağlantı yollarında vb. tabelalarla sürücülere yardımcı olma konusunda biraz daha hassas davransalar çok iyi olacak. Saygılarımla...