YÖK Başkanlığına

Feridun Ağabey, merhaba... Oğlum, Kütahya Dumlupınar Üniversitesi (DPÜ) son sınıf öğrencisi. Üniversite öğrencilerinin bir sıkıntısı var. Bu sıkıntılarını aşağıda yazdım. Köşenizde yer vererek, ilgili makama ve kamuoyuna duyurulmasına vesile olmanızı istiyorum. İlginize teşekkür ederim.

Yüksek Öğretim Kurumu (YÖK) Başkanlığına;

Kütahya Dumlupınar Üniversitesi (DPÜ) öğrencilerinin bütünleme sınavı (BÜT) şimdi sonbahar-güz dönemi sonunda kaldırıldı. Önceki yıllarda da sınav baraj puanı 40'tan 50'ye çıkarılmıştı. Türkiye genelinde çok sayıda devlet üniversitesinde derslerde "çan eğrisi" uygulanmasına karşılık, Kütahya Dumlupınar Üniversitesinde (DPÜ) bu uygulamanın olmaması nedeniyle, çok sayıda derslerden başarısız durumdayız. Diğer devlet üniversiteleriyle eşitlik, denklik ve uyum sağlanması amacıyla, Yüksek Öğretim Kurumunuz (YÖK) kararıyla, üniversitemiz (DPÜ) derslerinde de "çan eğrisi " uygulamasının başlatılmasını istiyoruz. Yüksek Öğretim Kurumu (YÖK) Başkanlığının üniversitemizde derslerde "çan eğrisi " uygulamasına karar vermesini sabırsızlıkla bekliyoruz. Saygılarımızla.

 

 

 

Ben İstanbul'da yaşayan engelli annesiyim. Burada engelli annelere sözcülük yapıyorum. Benim derdim Yugoslav göçmeni olan ev sahibimden. Derdi beni evden çıkarıp üç kuruş fazla paraya başkasına kiraya vermek. Beni yıldırmak için kapımı tekmeliyor. Küfürler savuruyor. Merdivende görünce dövmek için üzerime yürüyor, olmadı üzerime tükürüyor. Defalarca ayakkabılarımı çöpe attı. Tüm bu yaşadıklarım sonucu stres, tansiyon hastası oldum, kalp spazmı geçirdim. Doktor bana kızarak “suçlu şu anda mışıl mışıl uyuyor sana ne oluyor?" demişti. Bence bunlar insanlıktan nasibini almamışlar. Biraz kendime gelince bir dilekçeyle savcılığa şikâyet ettim. Beni sürekli tehdit eden bu kişilerden korkmuyorum. Bu kişilere en ağır cezalar verilmesini istiyoruz. Bütün engelli ailelerine seslenmek istiyorum. Bizim hayatımız zorluklarla dolu. Bir de bu kendini bilmez insanların bizi rahatsız etmelerine asla izin vermeyiniz. Burası dağ başı mı? Bu ülkenin kanunları var. Polisi, savcısı, hâkimi var. Suç asla cezasız kalmaz. İnanıyorsanız en güçlü sizsiniz. Allaha emanet olun...

 

 

 

 

Merhaba ben Betül Kübra Bildik. 13 yaşındayım. İzmit'te oturuyorum. 15 Temmuz gecesi şehit olan dayım Polis Fırat Bulut’a bir şiir ve mektup yazmıştım. İzniniz olursa gazetenizde yayınlanmasını istiyorum. Rica etsem sayfada yer ayırıp gönderdiğim bu şiirimi ve mektubumu yakın bir zamanda yayımlayabilir misiniz?

Mektubum: “Sevgili Fırat Bulut, Halis Demir ve diğer şehitler… Sizler arkanızda yeni bir nesil, yeni bir duygu, yeni bir tarih, yeni bir hayat bıraktınız. Bizler sizin bıraktığınız bu vatanı elimizden geldiğince, gerekirse canımızı bile feda ederek Allah'ın izniyle devam ettireceğimize söz veriyoruz. Sizler arkanızda hüzün dolu bir eş, hiçbir şeyin farkında olmayan fakat ileride anlayacak bir çocuk ve umut dolu bir anne baba bıraktınız. Bizler ise bir çocuğun 'babam nerede?' sorusuna cevap veremeyecek kadar ağlamaklı bir hâldeyiz. Bizler bir yandan vatanımız tekrardan var olduğu için mutlu; bir yandan ise sizler yanımızda olmadığınız için mutsuzuz. Daha kundakta bıraktığınız çocuklar sizleri her zaman bekleyecekler. Şehit annesi, şehit babası, şehit eşi ve şehit çocuğu olmak hiçbir zaman kolay değildir. Şehitlerim! Anneniz, babanız, eşiniz ve çocuklarınıza gözüm gibi bakacağıma, bakacağımıza söz veriyoruz..."

 

 

Benim dayım bir kahramandı,

Fırat’ın coşkun suları gibi çağlardı,

Damarında ecdadın kanı akardı,

Vatan sevgisi gönlünü yakardı.

 

Sultan Alparslan'dı, üniforması kefeniydi.

Sultan Mehmet'ti, silahı erenlerin duasıydı,

Yavuz Sultan Selim'di, kılıcı cesaretiydi,

Genç Osman'dı, onun gibi delikanlıydı.

   

“Bir can” dedi, “feda olsun uğruna”

 “Bir kan” dedi, “aksın bayrağıma”

 “Bir gençlik” dedi, “kurban olsun ecdadıma”

 “Yeter ki dokunmasın” dedi, “hainler ezanıma”