“Ben de derdimi size yazmaya karar verdim”

 

Feridun Ağabey inşallah iyisinizdir. Ben Türkiye gazetesi okuyucusuyum. Uzun zamandır köşenizi takip ediyorum, ben de karar verdim size yazmaya. Çünkü bilginize ihtiyacım var.

Abi benim derdim büyük... Biz 5 arkadaş yaklaşık 7- 8 yıl önce buradaki büyük bir holdingin konfeksiyon bölümünde çalışıyorduk. Holding konfeksiyon bölümünü kapatma kararı alınca biz 5 arkadaş kendilerine fason imalat yapmak üzere bir konfeksiyon fabrikasıyla anlaştık. Devreden bir atölye bulduk. BONİSA TEKSTİL’i adımıza aldık.  Peşinatı holdingden aldığımız tazminatlarla sağladık. Kalanı 10 ay senet yaptık. Atölyede ütü-paket ve kalite kontrol işi yapıyorduk. Hamdolsun işimiz çok iyi gidiyordu. 60-70 çalışanımız vardı. Biz 5 ortak, sabah çalışanlarımızla işletmeye giriyor mesai bitiminde onlarla birlikte çıkıyorduk...

İlk yıl senetlerimizi hiç aksatmadan hep ödedik. Ayrıca atölye içinde mescit, yemekhane, soyunma odaları, ofis vb. yaptık. İş güvenliği standartlarını tamamladık. Epey para harcadık. Şükür işlerimiz iyiydi. Günlerce çalışmaktan eve gidemediğimiz oluyordu. Çoğu çalışanımız atölye sahibi olduğumuzu bilmezdi.

İkinci sene sonunda ortaklarla dikim bandı kurmaya karar verdik. Çalıştığımız fabrikanın dikim işini de yapacaktık. Bu iş için de 60 işçi aldık. Toplam 120 kadar çalışanımız oldu...

İkinci el dikim bandını kurduk. Fabrika da önce basit modeller verdi. Ama ileride fabrika zor modeller vermeye başlayınca bandın performansı düştü. Derken ikinci senenin sonunda hem fabrika verdiği sözü tutmamaya hem işlerimiz bozulmaya başladı.

 

 

Verilen iş çalışanın ücretini karşılamıyordu. Atölye kendini çeviremez hâle geldi. Benim tek gelirim maaşımdı. Onu da alamayınca kiralarım mutfak fatura giderlerim birikmeye başladı. Bizde kalan felçli kayınvalideme eşim bakıyordu ama artık bakım parası da alamıyoruz. Çaresizlikten ihtiyaç kredisi çektim. Biriken borçlarımı ödedim. Atölye için de acil para lazımdı. Çalışanlarımızın maaşlarını, SSK primlerini vergileri ödemek gerekiyordu.

Muhasebeye bakan ortağımızın evini teminat gösterip şirket için de banka kredisi çektik. Çalışanların maaşlarını servis-yemek borçlarını ödedik... İşler düzelir umuduyla çalışmaya devam edelim dedik ama bizden fason üretim alan bölgede fabrika fazla yoktu. Onların da kendine göre fason yerleri vardı. Çalıştığımız fabrika işi kesti çaresiz kapatmaya karar verdik. Ama iflasımızı veremedik... Belge üstünde iflas verebilmek için karşımızda alacaklı bir şirketin bize dava açması gerekiyormuş. Her ortağa beş sene öncenin parasıyla 50 bin lira borç düşüyordu. İki ortak borcunu ödeyip şirketten ayrıldı. Üç ortak kaldık.

O para ile ve malzemenin birazını da satarak borç ödedik ama bitiremedik. O hâliyle devrettik ama alan kişi de para ödeyemedi ve iflas etti.

Atölye serüvenimiz hazin sonla bitti... Ben mesleğimden dolayı bir iş buldum ama borç içindeyim nefes alamıyorum. Eşim, felçli yatalak annesine bakıyor. İki ortağım çalışıyor SSK onlardan kesinti yapıyor. Bu durumdan da vicdanen rahatsızım. Eşim annesine baktığı ve %90 özürlü raporu olduğu hâlde bakım parası alamıyor.

 

 

İşim gereği sabah 04.30’da gidiyorum. Akşam saat 19.00’da çıkıyorum. Dört yıldır çocuklarımla kahvaltıya hasretim… Sosyal hayat diye bir şeyim yok. Sadece iki bayramda tatil yapabiliyorum... 

Sordum borcumuz 162 bin lira olmuş. SSK’ya gittik borçları ayırmıyor. "İster üçünüz ödeyin ister tek kişi... Bitene kadar borç üçünüzün" diyor. Bir de benim ödeyemediğim şahsi kredim var ki artık kafayı yiyeceğim. Ne olur bir yol gösterin. Diyorum ki devletimiz gelip bir inceleme yapmaz mı? Müfettişlerimiz yok mu? Bunlar gerçekten iflas mı etmişler? Yalan mı söylüyorlar, bir bakılmaz mı? Şirketin dosyalarını kimse incelemiyor. Ama ben bir ömür çalışsam bu borcu ödeyemem. Bu paraları iç etsek gam yemeyeceğim, hak ettik diyeceğim. Gece gündüz çalışmanın karşılığı bu mu olmalıydı? Allah’a emanet olun...

          ***

Bu derdini bize Malatya’dan yazan Ahmet Turan kardeşimiz, öncelikle hastanıza acil şifalar diliyoruz. Yaptığınız ticari bir hata ve iflasla neticelenmiş. Ama bir girişimci ruhunuzun olduğu da ortada… Bunca işçiye zamanında istihdam sağlayan bir girişimci olarak Sayın Malatya Ticaret ve Sanayi Odası Başkanımızı ziyaret edip yeniden bir iş açmak ve istihdam konusunda fikir almanızı öneririz. Onlar başarılı insanlardır. Ufku geniş vizyon sahibi insanlardır. Ayrıca arkadaşlarınızla konuşup pes etmek yerine Malatya ile sınırlı kalmayıp tekstil sektörüyle ilgili Gaziantep gibi Adana gibi, hatta Bursa gibi İstanbul gibi büyük şehirlerdeki fason üretici arayan firmalarla görüşüp imkân isteyip tekrar fason üretime geçebilmenin yollarını arayabilirsiniz. Sizinle iletişime geçmek isteyen sektör temsilcileri olursa onları da size iletiriz… Tamam, pandemi süreci bu konuda herkesin elini kolunu bağlıyor olsa da bu süreç de geçecek inşallah. (F.A.)