Çocuğunun düşmanı olmamalı!

İslâmiyyetin temeli, îmânı, farzları, harâmları öğrenmek ve öğretmektir. Allahü teâlâ, Peygamberleri bunun için göndermiştir. Çocuklara bunlar öğretilmediği zamân, İslâmiyyet yıkılır, yok olur. Allahü teâlâ, Müslümânlara, benim emirlerimi öğretiniz, yasak ettiğim harâmları bildiriniz ve yapılmasına râzı olmayınız diye emrediyor. Peygamber efendimiz; (Birbirinize Müslümânlığı öğretiniz. Emr-i ma'rûfu bırakır iseniz, Allahü teâlâ, en kötünüzü başınıza musallat eder ve duâlarınızı kabûl etmez) buyurmuştur. Evlât, ana baba elinde bir emânettir. Çocukların temiz kalbleri kıymetli bir cevher gibidir. Mum gibi, her şekli alabilir. Küçükken, hiçbir şekle girmemiştir. Temiz bir toprak gibidir. Temiz toprağa hangi tohum ekilirse, onun meyvesi hâsıl olur. Çocuklara îmân, Kur'ân ve Allahü teâlânın emirleri öğretilir ve yapmaya alıştırılırsa, din ve dünyâ saâdetine ererler. Bu saâdette anaları, babaları ve hocaları da ortak olur. Eğer bunlar öğretilmez ve alıştırılmaz ise, bedbaht olurlar. Yapacakları her fenâlığın günâhı, ana, baba ve hocalarına da verilir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Bir Müslümânın evlâdı ibâdet edince, kazandığı sevâb kadar, babasına da verilir. Bir kimse, çocuğuna fısk, günâh öğretirse, bu çocuk ne kadar günâh işlerse, babasına da o kadar günâh yazılır.) BÜTÜN FENALIKLARIN BAŞI!.. Tahrîm sûresinin 6'ncı âyet-i kerîmesinde meâlen; (Kendinizi, evlerinizde ve emirlerinizde olanları ateşten koruyunuz!) buyurulmaktadır. Bir babanın, evlâdını Cehennem ateşinden koruması, dünyâ ateşinden korumasından dahâ mühimdir. Cehennem ateşinden korumak da, îmânı, farzları, harâmları öğretmekle, ibâdete alıştırmakla ve dinsiz, ahlâksız arkadaşlardan korumakla olur. Bütün fenâlıkların başı, kötü arkadaştır. Peygamber efendimiz; (Bütün çocuklar Müslümânlığa uygun ve elverişli olarak dünyâya gelir. Bunları, sonra anaları, babaları Hıristiyan, Yahûdî ve dinsiz yapar) sözü ile Müslümânlığın yerleştirilmesinde ve yok edilmesinde en mühim işin, gençlikte olduğunu bildiriyor. O hâlde, her Müslümânın birinci vazîfesi, evlâdına İslâmiyyeti ve Kur'ân-ı kerîmi öğretmek olmalıdır. Evlât, büyük bir nimettir. Nimetin kıymeti bilinmezse, elden gider. Bunun için pedagoji yani çocuk terbiyesi, İslâm dîninde çok kıymetli bir ilimdir. Peygamber efendimiz buyuruyor ki: (Hepiniz bir sürünün çobanı gibisiniz. Çoban sürüsünü koruduğu gibi, siz de evlerinizde ve emirleriniz altında olanları Cehennemden korumalısınız! Onlara müslümânlığı öğretmelisiniz! Öğretmez iseniz mes'ûl olacaksınız.) Müslüman bir anne-baba, çocuklarını dinini bilen, seven ve kayıran sâlih kimselerin yanına götürmeli, yanlarından ayırmamalıdır. Yerine göre Müslüman bir baba, çocuğunun hem abisi, hem de babası olmalı. Çocuğu iyi, güzel şeylere alıştırmalı ve iyi yerlere götürmelidir. Çocuklara, büyüklerin, ehli sünnet âlimlerinin kıymetli kitaplarından okumalı, okutmalı, kitap okumadan yatmamalıdır. Küçük yaşta ne verilirse, o kalıcı olur. Zira gönülleri tertemiz ve berraktır. Her baba çocuğuna; "Aman evlâdım, ne sen kendini yak, ne de beni yak. Zira evlâdın yaptığı anaya, babaya da gider. Kendin gidersin beni de götürürsün. Çünkü anne-babaya evlâdın yaptığı her şey misliyle yazılır. İyilik yapıyorsa iyilik yazılır, kötülük yapıyorsa kötülük yazılır" diyerek güzel nasihatte bulunmalıdır. ANNE-BABANIN VAZİFESİ Her anne-baba, çocuklarına mutlaka Kur'ân-ı kerimi öğretmeli ve okumalarını temin etmelidir. Zira çocuğuna Kur'ân-ı kerim öğreten ana babaya çok sevap verilmektedir. Peygamber efendimiz; (Hoca çocuğa, Besmele okur, çocuk da söyleyince, Allahü teâlâ, çocuğun ve anasının ve babasının ve hocasının Cehenneme girmemesi için senet yazdırır) buyurmuştur. Netice olarak, eğer anne ve baba, evlâtlarına İslâmiyyetin ve din büyüklerinin sevgisini veremiyorsa, çocuklarının baş düşmanı olmaktadırlar. Nefsine düşkün yani çocuklarını nefsi için seven anne ve babalar, çocuklarının en büyük düşmanıdırlar.