Ölüm hastası yanında dikkat edilecek şeyler

 

İnsan, borçları ödeyerek, emânetleri sâhiplerine vererek, ölüme hâzırlanmalı vasiyet etmeli veyâ yazmalıdır. Ölüm, bir ânda gelebilir. Hasta olanların, bunları daha çabuk yerine getirmesi lâzımdır. Hastanın yatağı, çarşafı ve çamaşırları temiz olmalıdır. Sık sık değişdirmelidir. Çünkü, temizliğin kalbe ve rûha büyük tesîri vardır. Ölüm zamanında ise, temizliğin kalbe ve rûha tesîri, başka zamânlardan dahâ mühimdir. Hastalıkta, îmân, itikâd bilgileri çok konuşulmalıdır. Gelen ziyâretçiler, bunlardan konuşmalı, kimse gelmezse, hasta kendisi, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından âhıret bilgilerini okumalıdır. Kitaptan okuyamazsa, düşünmelidir.

Hastanın yanında, Cenâb-ı Hakkın rahmetinin bol olduğunu gösteren hikâyeler söylenmeli, günâhların, Allahü teâlânın merhameti yanında hiç oldukları hâtırlatılmalıdır. Afv ve magfiret ümîdi çok olmalıdır. Hasta, namâzlarını geçirmemeğe, her zamândan daha çok dikkat etmelidir. Kalbini Allahü teâlânın sevgisi ile doldurmalı, Kelime-i tevhîdi çok söylemelidir. İslâmiyyetin emrlerini yapmaya dikkat etmelidir. Ölüm hastası, İhlâs sûresini [yanî Kulhüvallahü ehad] çok okumalıdır. Yatağı karşısında (Kelime-i tevhîd) yazılı levha asılı olmalıdır. Karyola ve yatak yerini ve odayı değiştirmek, hastaya ferahlık verir. Mümkün ise, hasta, abdestli olmalıdır.

Ziyâretçiler, hasta yanında çok oturmamalıdır. Ağır hastanın yanına sâlih insanlar gidip, bir İhlâs süresini okuyacak kadar oturmalıdır. Hasta yanında, hastalığı artdıracak, merâklı sözler söylememeli, mâl, ticâret, siyâsetten söz açmamalıdır. Ölüm hastası helâlden ve mümkün olduğu kadar abdestli ve kalbi uyanık kimselerin Besmele ve duâ ile hâzırladığı şeyleri yemelidir.

Hasta yanında, velîlerin, âlimlerin ve sâlihlerin “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în” hikâyeleri ve sözleri konuşulmalı, bunlara sevgisi artırılmalıdır. Evliyây-ı kirâmın “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în” anılması, rahmete sebep olur. Yanında âlim, sâlih birkaç kimse bulunup, zorlamamak üzere, Kelime-i tevhîd söylemesi temîn edilmelidir. Söylemesi için sıkıştırmamalıdır. Yanındakiler söyleyip ona duyurmalı, usandırmamalıdır. Bir kere söyler ise, bir dahâ söyletmemeli, başka şey söyler ise, Kelime-i tevhîdi bir dahâ söylemesi hâtırlatılmalıdır. Yani, son sözü, Kelime-i tevhîd olmalıdır. Zorlamadan, bir kerre, (Lâ ilâhe illallah) demek, yanındakilere sünnettir.