OSMANLI CAMİLERİNE MAKEDON ZULMÜ

14 yıl önce ırkçı militanlar tarafından kundaklanan Prilepe Çarşı Camii’ne Müslümanlar sokulmuyor. 
Tamir taleplerine inatla kulak tıkayan Makedon hükümeti, mübarek mekânın tuvalet gibi kullanılmasına göz yumuyor. 

Türkiye Cumhuriyeti Makedonya’yı ilk tanıyan ülke…  Kuruluş günlerinde Atina ve Belgrad hışımla üstlerine giderken Ankara, Üsküp’e Büyükelçi tayin ederek yanlarında oluyor.
Ardından Türk işadamları yatırım götürüyor, kârlılıktan ziyade kalıcılığa önem veriyorlar.
Makedonya’dan gelen siyasetçiler, Türkiye’de baş tacı ediliyor, doğrusu onlar da altta kalmıyor iyi ağırlıyorlar, ağızlarından bal damlıyor.
Ancak ülkedeki Osmanlı mirasına bakarsanız, kürsü konuşmalarının oyalamadan ibaret olduğu görülüyor. Sanki bir el camileri, medreseleri, çeşmeleri, sebilleri sessiz sedasız ortadan kaldırıyor. Üstelik bunlar nüfusun neredeyse yarısını teşkil eden Müslümanların gözüne baka baka yapılıyor.
Makedon hükümeti bu güne kadar tek bir camiye bile bakım onarım için kaynak aktarmış değil, habire kilise yapıyor biteviye haç dikiyor.
Komünizm döneminde kapatılan camiler hala kilitli, güya demokrasi geldi, netice değişmedi. Ne yapıyor, ne de yaptırıyor, çürüyüp çökmesini bekliyorlar.
İbadet edilen camiler de birer ikişer kundaklanıyor, ortadan kaldırıyor.
Olur mu öyle şey demeyin, işte Prilepe Çarşı Camii önümüzde duruyor.
ÇARŞAMBANIN GELİŞİ... 
Eski Yugoslavya Federasyonu altı federal cumhuriyetle iki özerk bölgeden meydana geliyordu. Makedonya da bu federal cumhuriyetlerin arasında bulunuyor ve Anayasası’nda “Makedonya Cumhuriyeti’nde Arnavutlar, Makedonlar ve Türkler ‘kurucu unsur’, diğer etnik gruplar ise azınlık” olarak geçiyor.
Yugoslavya’nın dağılma emareleri belirince Makedonya bağımsızlığını ilan ediyor (1991). O günlerde parlamentoda ağırlığı olan Ortodokslar diğer unsurları kaale almıyor, oturup kendi kendilerine bir ulus devlet kurmaya kalkıyor. Alel acele yazılan anayasa ile nüfusun yarısı azınlık statüsüne sokuluyor ve ana dille eğitim hakkı ellerinden alınıyor.
Slav asıllı Müslümanlar bile dışlanıyor, Ortodoksların sahip olduğu haklardan mahrum bırakılıyor.
Ve klasik seçim hileleri ile iktidar işgal ediliyor. Misal Müslümanların ekseriyette olduğu bölgelerde 15 -20 bin oyla bir mebus seçilirken, Ortodokslara 3 bin oy yetiyor.
Makedonya’nın ilk yıllarında Devlet Üniversitelerine Müslüman talebe alınmıyor. Arnavutlar da Kalkandelen’de özel bir üniversite açıyor. Hükümet buna mani olabilmek için kampüse asker yığıyor. Üniversite baskılara rağmen eğitimini sürdürse de diplomaları tanınmıyor, mezunlar işe alınmıyor. Haklarını isteyen gençler kurşun yağmuruna tutuluyor.
ARNAVUTLAR DİK DURUNCA 
Koalisyon ortaklarından Arnavut Demokrat Partisi Gostivar’da yaptığı seçim çalışmasında “Arnavutlara ve Türklere kendi dilleriyle eğitim” hakkı vadedince Silahlı Kuvvetler şehre çörekleniyor. Makedon asıllı askerler halkı hırpalıyor, kadınları kızları sıkıştırıp tecavüzle korkutuyorlar. Yaparlar mı yaparlar. Arkalarında Sırplar ve Ruslar var. Bosna örneği ortada duruyor.
Bu arada Belgrad yönetimi Kosova’daki sınır köylerini Makedonya’ya peşkeş çekiyor. Arnavutlar, zikrolunan köylerin ilhak edilmesine nasıl mani olabilir?
İşte Kosova Kurtuluş Ordusu (UÇK) böyle ortaya çıkıyor.
Makedon Ordusu Gostivar’ın ardından Kalkandelen’de mevzileniyor ve sivil Hıristiyanları silahlandırmaya kalkıyor. Cinayetler işleniyor, camiler bombalanıyor. Ancak evdeki hesap çarşıya uymuyor, Arnavutlar beklediklerinden sert çıkıyor.
“Dur şunlara günlerini gösterelim” diyen Makedon yönetimi felaket panikliyor, Başkenti ciddi ciddi “toprak bütünlüğü” endişesi sarıyor. Ve en başta yapmaları gerekeni yapıyor, Anayasa’ya  ‘Makedonya; Makedonların, Arnavutların, Türklerin, Ulahların, Romanların ve diğer milliyetlerin eşit olduğu milli bir devlettir’  yazılıyor.
Arnavutça da resmi lisan oluyor, Türklere, Ulahlara, Romanlara anadille eğitim hakkı tanınıyor.
GELELİM PRİLEPE’YE 
Makedon hükümeti bu lüzumsuz savaşta hayli asker kaybediyor, Mesela 8 Eylül 2001 günü Prilepe’ye Karpalak bölgesinden 12 tabut geliyor  (ikisi Müslüman asıllı) Makedon milliyetçileri ayaklanıyor, Müslümanların evlerine dükkanlarına saldırılıyor. Bu arada şehrin simgesi olan Çarşı camii ateşe veriliyor. Gerisi tam bir komedi, itfaiye nedense yanı başındaki yangına yetişemiyor ve güzelim eser göz göre göre kül oluyor.
Müftülük hemen ertesi gün camiyi yeniden ayağa kaldırmak için ilgili mercilere müracaat ediyor. Ancak belediye onarım izni vermek bir yana, caminin bahçesini işgal edip park yapıyor.
Şehirdeki önemli İslam eserlerinden biri de Osmanlı’dan miras saat kulesi. Ne yazık ki külahına haç çekiliyor. Kale desen ona keza.
Evet Arnavutlar sözlerinde durup silahlarını bıraktılar gelgelelim Makedon hükümeti barışı taçlandıracak adımlar atacak yerde, Müslümanların nasırına basmaya devam ediyor.
Prilepe’de binlerce Müslüman yaşıyor ama tek camileri bile yok. Yıllar var ki Bayram ve Cuma namazları kılınamıyor.  
TİTO’YU ARATIYORLAR
Seçim öncesi şiddetle reye ihtiyaç duyan Belediye Başkanı Maryan Risteski Romanlar’ın ekseriyette oldukları Tirzla mahallesinde bir cami inşasına izin veriyor. Ancak camiye ısrarla bahsi geçen çatışmada ölen askerlerin adını koymak isteyince ortalık yeniden geriliyor.
Müslümanlar sükûnetle 540 yıllık Çarşı Camisinin tamiratı için olur bekleseler de Yönetim müminlerin olgunluğunu istismar ediyor. Makedonya Komünizm döneminden kalma alışkanlıklarıyla Batı nezdinde de puan kaybediyor, AB kapısında beklerken kendini zora sokuyor.
Koca şehirde sadece Çarşı Camisin de ibadet edilebiliyordu. Ama şu anda avlusuna bile girilemiyor. Müslümanlar zaman zaman Cuma kılmak için cami önüne geldiklerinde Eski Belediye Başkanı İliya Dimoski ve ırkçı militanları toplanıp çıngar çıkarıyor.
Eski Prilepe Müftüsü Mustafa Topaloski “Milli Konservasyon Merkezi’nin talebi üzerine Kültür Mirası Koruma İdaresi tarafından cami tamiratına izin verildi. Zaten cami Makedonya İslam Birliği’nin (Meşihatın) tapulu malı, ortada bir engel bulunmuyor” dese de yönetim işi yıllardır askıda tutuyor.