Alkışlar yasaklanmalı

Alkışlar insanı baştan çıkarır... Yalnız insanı değil toplumları da baştan çıkarır... Hitabet ve selîs konuşma kabiliyeti, insanın güvenini arttıran ve çoğu zaman da gurura kapılmasına sebep olan bir belâdır... Bunun içindir ki, erenler alkışların yasaklandığı iklimlerde yaşarlar. İyi, düzgün ve biraz da mantık oyunları ile konuşmanızı süslerseniz kulaklarınız, patlarcasına alkışlara kepçe olur... Gurura kapılırsınız hitap ettiğiniz çevreleri toplulukları uyuttuğunuzu zannedersiniz... Topluluklar tarafından dinlendiğinize, onları istediğiniz gibi yönlendirdiğinize inanırsınız.. Alkışlar çoğaldıkça, içinizdeki megalo cinler oynaşmaya başlar... Hafif cinnet belirtileri görürsünüz ve konuştukça içinizden şizofrenik kahkahalar duyarsınız.. "Her sözüm dinleniyor ve ben herkesi ikna edebiliyorum, inandırabiliyorum, yönlendirebiliyorum safhasına geldiğiniz zaman artık sizi hiçbir kontrol mekanizması durduramaz". Siz artık bir manyaksınız.. Güzel konuşan, konuştukça açılan, açıldıkça konuşan ve herkesi ikna ettiğine kesinkes inanan ve fakat istediği mevkiye gelemeyen bu yüzden yapayalnız kalan, sonunda terk edilmiş bir insan olursunuz. HHH Böyle tiplere ne kadar mevki ve masıp verirseniz veriniz, daha fazlasını, daha çeşitlisini, daha gösterişlisini isterler.. Kaplarına sığamazlar. Ben, ben, ben hassalarından vazgeçemezler.... Hiç kimsenin kendisi gibi konuşma kabiliyetine sahip olmadığına inandığı için çevresindeki insanları hakir görmeye, küçümsemeye başlar.. Bu yüzden zamanla yalnızlaştıklarını, tek başına kaldıklarını görürler... Zavallılık başlar. Artık alkışlar, pohpohlar azaldıkça manyağımız şaşkınlık içinde kalır. İnsanların, o durmadan alkışlayan şakşakçıların neden kendisini yalnız bıraktığını anlayamaz hale gelir. Artık o, bir psikopattır.. Bulunduğu yeri ve çevreyi kendisine düşman görür... Yalnız kalmaya, yalnız yaşamaya, yalnız ölmeye mahkumdur.. Kısa zamanda kendisini tarihin çöplüğünde bulur. Bu tipleri kurtaracak bir tek çare vardır! Allah'a (c.c) sığınmak, tasavvufa yönelmek ve her an tövbe ve istiğfar etmek... Ama o da bir nasip meselesidir.