"Ayrılmayı kendin için istiyorsun!.." -8-
Tamer dudak büktü: - Ne sıkıntıları var ki!.. Kimsenin sahip olamadığı imkânlara sahipler. Bir şeyleri mi eksik? - Evet Tamer... Eksik olan şey sevgi. Baba sevgisi, dede, babaanne sevgisi... Ben onların sağlıklı yetişmeleri için bu ortamda yeterli değilim. Sizin aranızda sizden korkarak yaşamamalılar. Tamer kaşlarını kaldırıp uzun uzun baktı karısına. Gözlerinde anlaşılmaz bir ifade vardı... *** Uzun süren bir sessizlikten sonra Tamer ayağa kalktı. Yüzünde müstehzi bir ifade vardı: - Bana çocukları bahane etme Feryal. Sen buradan ayrılmayı kendin için istiyorsun. Annemle ve babamla geçinmeyi beceremedin ve ben artık bu çekişmeden çok sıkıldım. Başka bir ev fikrini kafandan sil. Bu rahatı bulabilecek misin başka bir evde? Bir eksiğin mi var? Bu memleketin en zengin insanlarından birisiyle evlisin. Senin yerinde olmak isteyen o kadar çok kadın var ki... Bu doyumsuzluk neden? Çocukların için bu kadar güzel bir hayatı başka bir yerde bulabilecek misin sanıyorsun? Hayatın temeli varlık üzerine kurulu... Bunu unutma... Feryal şaşkın bir halde bakakalmıştı kocasının yüzüne. Sanki karşısındaki yabancı bir adamdı. Kaşlarını çatmıştı. Derin bir soluk aldı ve devam etti: - Son sözlerin bu mu Tamer? Böyle mi düşünüyorsun? Genç adam omuz silkti: - Başka bir açıklaması var mı ki? - O zaman Tamer bu evliliği bitirelim lütfen. Bu böyle devam edemeyecek. Senden hiçbir şey istemiyorum... Lütfen, hiç olmazsa bu isteğimde bana anlayış göster Tamer. Tamer hayretle baktı Feryal'e. Duydukları allak bullak etmişti kafasını. O anda anladı karısının ne kadar ciddi olduğunu. Kekeledi: - Saçmalama... Nereden çıkardın ayrılmayı... Ayrılsak ne yapacaksın? - Hiçbir şey istemiyorum senden Tamer. Bir tek kuruş bile talep etmiyorum. Ben çalışır çocuklarıma bakarım. Yeter ki huzurum olsun. - Sen değil miydin çocuklarım sevgisiz kalıyor diyen? Şimdi onları ayırmakla sevgileri eksik kalmayacak mı? Yine bir şeyler yarım olmayacak mı hayatlarında? Feryal anlamlı bir şekilde acı acı güldü: - Hayır Tamer... Burada çok farklı bir durum var. Sen bunu ayırt edebilecek kapasitede bir insansın. Biliyorum ki bu gergin ortamda, bu sevgisiz ortamda evlatlarım çok daha fazla yıpranacaklar. Senden rica ediyorum, hatta yalvarıyorum, beni serbest bırak... Tamer öfkeyle kapıya doğru yürüdü: - Madem öyle istiyorsun peki... Hemen yarın avukatla konuşurum. Beni istemeyeni ben hiç istemem. Ama çok pişman olacaksın, bunu da unutma!.. Feryal hafifçe tebessüm etti: - Hiçbir şeye bu güne kadar yaptıklarım kadar pişman olabileceğimi sanmıyorum. Teşekkür ederim, bana anlayış gösterdiğin için. Tamer odayı terk ettikten sonra kendini koltuğa bırakmıştı. Gözlerinden süzülen yaşlar yanaklarını ıslatıyordu. Hayallerinin, beklentilerinin gömüldüğü bir geceydi bu... > DEVAMI YARIN