"Öyle bir beldeye yerleş ki!.."

 

Alî Semerkandî hazretleri İsfehan'da dünyâya gelir. Ankara'nın Çamlıdere beldesinde yaşar.

Hem âlimdir, hem evliyâ.

Soyu hazreti Ömer'e dayanır.

Kudüs, Mekke, Medîne, Semerkant, Şam ve Irak gibi yerleri dolaşır.

Halka emr-i mâruf yapar.

Onlara İslâmiyeti öğretir.

En son Çamlıdere’ye varır.

Mübârek kabri de buradadır.

Yüz otuz sene yaşar.

Ve nihâyet vefât eder.

Mescid-i haramda nice yıllar imâmlık yapar. Sonra mânevî bir işâretle Medîne'ye hicret eder ve Resûlullahın Ravda'sında yedi yıl türbedârlık yapar.

Hizmetle şereflenir.

Bir gece rüyâ görür.

Hazret-i Fâtıma rüyâsına girip;

“Hemen Resûlullahın huzûruna koş. Zîrâ seni mânevî evlâtlığa alacak” buyurur.

Bu emirle koşar Ravda'ya.

İki diz üzerine oturur.

Heyecanla bekler.

İçi içine sığmaz.

Bir sevinç, heyecan sarar içini.

Efendimizin güzel sesini işitir:

Efendimiz, ona;

“Yâ Alî! Seni mânevî evlâtlığa kabûl ettim. Öyle bir beldeye yerleş ki, ahâlisi fakîr olsun. Fakîrlik sebebiyle bana gelemeyenler sana gelsinler. Sana olan ziyâreti, bana yapılmış kabul ederim” buyurur.