Abdüllatif Uyan

Şâh Şücâ-i Kirmânî hazretlerinin çok sâliha bir kızı vardı. Kirman vilayetinin en güzel kızıydı. Çok isteyeni vardı ama, babası vermiyordu.

Ebû Osmân-ı Hayrî "rahmetullahi aleyh", hocası Ebû Hafs'a ilk gittiğinde yaşı henüz küçüktü. Huzuruna girip edeple diz çöktü.

Sultân Mahmûd Gaznevî, Semerkant'a savaşa gidiyordu. Harkan'a yakın geldiğinde, "Ebül Hasan-ı Harkânî" adındaki büyük velîyi ziyaret edip, zafer için dua istedi. Büyük Velî dua etti: - Allahü teala muvaffak eylesin.

Seyyidet Nefîse "rahmetullahi aleyha", takvası meşhur, duası makbul, mübarek bir hanımdı.

Muhammed bin Muhammed "rahmetullahi aleyh" hazretlerine, "Resulullahın şefaati"nden sordular bir gün.

"Altıparmak" diye meşhur "Peygamberler Târihi" kitabında şöyle anlatılıyor: Meşhur Nizamülmülk'ün bir yardımcısı vardı.

Muhammed Emin Hirevî "rahmetullahi aleyh anlatıyor:

"Tebük" harbine gidilecekti. Ancak maddi bakımdan eshap hayli sıkıntıdaydı. Bırakın silahı, bineği, ayakkabısı olmayanlar bile vardı. Resulullah Efendimiz haber saldı eshaba: - Herkes gücü nisbetinde yardımda bulunsun.

Âişe vâlidemiz anlatıyor: Bir gün kandilimizin yağı kalmamıştı. O akşam Resulullah eve gelince, kendilerine arzettim.

Peygamber Efendimiz, bir sabah vakti hazret-i Aişe'nin hanesine geldi.

Abdurrahman bin Avf "radıyallahü anh", îman etmeden önce Yemen'e ticarî seyahatler yapıyor ve genellikle "Humeyrî" adında bir kimsenin evine misafir oluyordu.

Muhacir sahabilerden Abdurrahmân bin Avf "radıyallahü anh", yaşlı haline rağmen "Bedir" cengine katılmıştı. İki taraf yerlerini almış, birazdan tarihin en mühim ve anlamlı cengi başlayacaktı.

Bir velî anlatıyor: Büyüklerden biri, bir kimsenin eline kıymetli bir "Hediye" verdi. - Bunu al, mektebin en güzel talebesi hangisiyse ona ver!

Resulullahın komşusu fakir bir kadıncağız vardı. Efendimizden, namazda örtünecek bir elbise istedi.

Bâyezid-i Bistâmî, Hacca gitti bir sene. Vazifesi bitince gaibten bir ses işitti. Diyordu ki: - Ey Bayezid, anneni ziyaret et!

Bâyezid-i Bistâmî hazretlerinin yaşadığı devirde binlerce evliya vardı. Hepsi de, ilim irfân sâhibi zatlardı. Ama zamanın kutbu, bir "Ümmî demirci" idi.

Bâyezid-i Bistâmî zamanında bir kişi vardı. Şeyh geçiniyordu. Hazret-i Bayezid'e birkaç talebesi gelip haber verdiler.

Bâyezid-i Bistâmî "rahmetullahi aleyh"...

Muhammed Şüreymî, bir Allah dostu. Bir gün, sevdiği bir genç geldi yanına. Mahcup bir hali vardı. Bir görüşte anlayıp sordu mübarek.

Ebû Ali Dekkak, büyük velîlerdendir. Bir gün talebesiyle sohbet ederken sordu onlara: - Bilin bakalım, insana feyiz ne yolla gelir? - Evliyayı sevmekle.