Ayhan Katırcıkara

"Guguklu saat" dönemini yaşamayanlar bilmezler. Eskiden saatler daha büyüktü. Özellikle de duvar saatleri. Ahşap ağırlıklıydı. Bugün için tümü antikadır. Bazılarında bir kuş vardı. Ya her yarım saatte bir, yahut her saat başı yuvasından başını çıkarır "guguk" diye seslenirdi. İster istemez dikkatinizi çekerdi. Gece geç vakitteyse kızardınız.

Recep Tayyip Erdoğan Moskova'ya giderken heyette "Türkiye-Rusya Parlamentolararası Dostluk Grubu" üyeleri yoktu. Oysa Grup Ankara'da etkinliğe başlamıştı.

Hafta sonu iki mutlu düğün vardı Ankara'da. İlki Aysel Sadak arkadaşımızın. Gazeteci Aysel Sadak'ın öteki Kafkasyalı Hamit İltaş ile Dedeman'daki düğünleri Türk Dünyası'nı da oraya taşıdı. Aysel ve Hamit yüreklerindeki türkünün bitmemesi için can yoldaşı oldular, hep çocuk kalacak yanlarıyla da birlikte yaşama kararını tesçil ettiler.

Geçen hafta Halep Valisi Usame Bin Adî'nin davetlisi olarak gittiğimiz kentte, sınır vilayetleri arasında yoğun bir turistik temas dikkatimi çekti. Başta Hatay olmak üzere buraya günü birlik gelen vatandaşlarımız var, ayrıca turlar düzenleniyor. Mutfak kültürü hiç de yabancısı olmadığımız ortak damak keyfimiz. Çoğu yer, alış verişlerde Türk Lirası kabul ediyor. Türkçe bilen Suriyeli esnaf sayısı bir hayli fazla. Daha da önemlisi Halep Üniversitesi'nde Türkoloji Bölümü devreye girmiş. Bu talebelere Türkçe öğretmek için Gaziantep Üniversitesi'nden öğretim üyeleri Halep'e gidiyor. Bölge halkını mutlu edebilecek, iyi temaslar yaşanıyor.

Ramazan Bayramının iki gününü Öncüpınar sınır kapımızda bölge halkıyla birlikte geçirdim. Bu tür bayramlaşmanın Öncüpınar'da beşincisi gerçekleşti. Bir yıl Türkiye'de, öteki bayram Suriye'de akrabalar ve yöneticiler arasında bayramlaşma oluyor. Bu gelenek sanırım ve dilerim sürer. Gözyaşları ve sevinci birlikte yaşamanın güzel ve onurlu fotoğrafı, sınır kapılarında.

Farkında mısınız Türkiye gelişiyor ve değişiyor. "Kamusal alan" gibi, "tarafsız devlet", "sivil devlet" gibi yeni kelimeler ve anlayışlar hayatımıza giriyor. İdeolojik yorumlarla meşrulaştırılan yasaklar artık tartışılıyor, tahtı sallanıyor.

Epeyi bir süre ülkemizde üniversiteli gençler örgütlü olarak fakültelerini bitirdiler. 1980 askeri müdahalesine kadar. Sonra tümü bir tasarrufla kapatıldı. Yeterli denetim yapılsa, sözkonusu cemiyetler kapatılmasaydı ikinci bir fakülte kadar gençlerimizin önünde gerçek hayata çağrı yapıyordu bu kuruluşlar.

Ankara'da Dr. Almıla Akgül anlattı. - Bu ramazan iftarda varoşlarda yoksul ailelerle birlikte oluyorum. Siteler Yıldız'da üç çocuklu aç bir ailenin dramı beni sarstı. Kuru ekmekle iftar yapıyorlar. Tek umutları ise AK Parti. "Oyumuzu Tayyip Bey'e verdik. İnşallah düzelecek" diyorlar. Bir umutla bekliyorlar. Allahtan Büyükşehir Belediyesi kömürlerini veriyormuş da yakacak sorunu çekmiyorlar.

Üniversite'de uluslararası üne sahip önemli hocalardan ders almıştık. Prof. Reşat Kaynar, Prof. Orhan Tuna rahmetli, Prof. İsmet Giritli hemen aklıma gelen. Ord. Prof. Sulhi Dönmezer, 1960 yılların genç asistanı Prof. Kayıhan İçel ile birlikte sınıfa girerdi. O da bizimle birlikte dersleri izler, Sulhi Bey'in anlattıklarını not tutardı.

Türkiye'de gündem seçim.. Tek kutuplu dünyadan ABD'de Irak'a müdahale, Rusya'da Çeçenistan'ı dümdüz etmek! En kötü ekonomik durgunluğun yaşandığı Türkiye'de eski kuşak siyasetçilerin başarısız yönetim biçimleri belki de artık son buluyor.

Beşiktaş Yıldız'daki IRCICA salonundaki "minyatür-tezhip" sergisini gezerken sanatçılarla sohbet ettim. Dediler ki "Madem Ankara'dan geldiniz Şişli'deki Atatürk Müzesi'nde de harika bir sergi var. İzlemeden dönmeyiniz."

LDP'nin acil çözüm önerileri'ni tanıma fırsatı buldunuz mu? Çok ciddi, makûl, uygulanabilir projeler bunlar. LDP bunun için 100 günlük süre istiyor. Lütfen internetten giriniz. LDP'nin kaynak, kadro ve zamana yayılmış görüşlerini bir irdeleyin.

Adana'daki vahşeti biliyorsunuz.. Bir tartışma sonrasında Aydın Kara, karısı Ayşegül Parsuk'u 52 yerinden gün ortasında bıçaklıyor. Hem de komşularının, insanlarımızın, polis ve itfaiye yetkililerinin gözü önünde öldürmeyen Allah, 27 yaşındaki, bir oğlan annesi Ayşegül'ü ailesine bağışlıyor.

Ankara'dan itibaren gök yarılmışcasına bir yağmur indirdi. Adana'ya kadar sürdü. Osmaniye de nasibini aldı. Otobüsün silecekleri yetişemiyordu. Kilis, Gaziantep, derken Şanlıurfa'nın öteki kentlerden hiçbir farkı yoktu. Sonra düşündüm şehirlerimiz ve alt yapımız daha şiddetli yağmura ne derece tahammül edebilir? İkazlardan çıkarılabilecek ders önemli. Bu mevsim değişikliklerinde. Allah'tan çiftçi tarım ürünlerini tarladan toplamıştı.

Siyasetimizin "politika kazanı" kaynıyor. Acımasızlığa doğru da ivme yükseltiyor. Oysa "sivil otorite"nin saygınlığı kaçınılmaz. Yıpratanlar kendi altlarını da oyuyorlar esasında. Nereden bakarsanız bakınız hiçbir gelişmiş ülke de böylesine gündem ve tartışma göremez, yaşayamazsınız. Çünkü bundan murat bekçi dövmek değil; üzüm yemek, üretebilmek, refah düzeyini artırmak.

Siz bakmayın erteleme çabalarına, boşuna kürek çekiliyor mevcut şartlarda. Her halükârda 3 Kasım 2002 Pazar günü seçim olacak ve pazartesi gün ışığıyla yeni bir 24 saat başlayacak.

"Ne olacak bu Fenerbahçe'nin hali?" desem ne değişecek? Aziz Yıldırım'ın kafasını kaşıması, Lorant'ın önüne eğmesi, bazı futbolcuların, minderde tuşla yerle bir olan güreşçiler gibi çime gözlerini kapayarak sırtüstü uzanmaları, yöneticilerin hiçbir açıklama yapmadan Solna maçına endekslenmeleri zaman mı kazanmak, yoksa taktik mi geliştirmek veyahut da gerekeni mi yapmak bekleyip göreceğiz.

Türkiye ve dünya gerilimi artıracak bir haftaya giriyor. Dilerim "üç-aylar"ın mistik havası ve heyecanı bu stresi yener. Barış, uzlaşma, birlikte yaşama, paylaşabilme ve eşit şartlarda katılım önde olur.

Musabeyli'den yola çıktığımızda, aracımıza el kaldıran bir köylüyü alıyorum. Bir dokun, bin ah dinle postalı pençeli, şalvarı yamalı, yeleği birkaç yerden sökük, ağzında diş kalmamış bu insanın. Şimdi düşünün bu köylünün refah düzeyi ne olabilir ki: "Bir hırka, bir lokma." Hepsi bu. Ancak "mutfağında yangın olduğunu" üstüne basa basa anlatıyor.

Yavuz Sultan Selim Han, Memluklularla 486 yıl önce Mercidabık'ta çarpışıyor. Osmanlı galip geliyor, Memluklular yeniliyor. Netice'de Türk birliği sağlanıyor, Yavuz Mısır'a kadar iniyor, 400 yıl bölge kültürümüzle besleniyor. Yavuz şair'dir. Dizeleri bugün için bile geçerlidir, hayat ve ilke doludur. Meselâ "Beni" diyor "Bu aslan pençesi yara değil, milletimin ihtilafa düşmesi öldürür."