Sevgililer Dünü!
Kendi bayramlarında tatile kaçanlar “cadılar bayramı”nı kaçırmaz oldu, Noel Baba’lı yılbaşılar âdet, lohusa şerbetine “ıyyk” tepkisi verenlerde “baby shower” partisi moda oldu... Akıtma’ya krep, pancake demeler, ağızlarda bol ecnebice az Türkçe kelimeler özentiliğin zirvesindeler…
Kendinden fersah fersah uzaklaş, uysun uymasın elin âdetini alsın uygulasın... Sipariş verirken White Chocolate Mocha'sız yapamazsın ama baban kahvede hâlâ oralet içiyor a canım…
Bizi biz olmaktan çıkaran süreç yaşıyoruz…
Sevgililer Günü de bu minvaldeki “önemli” günlerimizden, gelenek ve göreneklerimizden! Gün boyunca yapış yapış çift, kırmızı kalp, ayıcık, gül popülasyonundan bunalan, dayatılan romantizme tepki duyan, tek taş pırlanta terörüne maruz kalan, nerede cins bir âdet varsa hemen uyum sağlıyor olmamıza gıcık olanların sesi olarak; “Sevgililer Günü’ne Hayır!” diyorum.
Dün çiftler sevindi, hediyeler ele güne gösterildi, görgüsüzler sosyal medyada şov yarışına girdi, yalnızlar üzüldü, “ben iyiyim yeaa böyle” diyenler için bile biraz buruk geçti...
Kalp şeklinde üretilmiş kaşar, nispet olsun diye havai fişek attıranlar, hazır mesajı çoklu yollayıp eniştesinden “Biz de sana karşı boş değiliz Mahmut” cevabıyla rezil olan çapkınlar gördüm. Elimden tutan avukat olursa, Sevgililer Günü reklamı, mesajı yollayan firmalara da dava açmak isterim. Bu ne yahu? Eh be 14 Şubat, ekonomiye can katsan da çoğu insanı canından bezdirdin. Memleketteki gülleri topluca ateşe verdirteceksin…
‘Herkesin aynı zaman diliminde kutladığı bir gün, ne kadar özel olabilir’ desek de Papaz Valentine hayatımızın bir parçası oldu efendim!.. Sevgililer, sevgili olduklarını sanan çiftler, sevgili olmaları gerektiğini düşünen evliler için “konsantre söğüşlenme günü”, pardon, Sevgililer Günü onun günü. St. Valentine’s Day’in kökeni, Roma Katolik Kilisesi'nin bir inanışına dayanıyor. İmparator 2. Claudius, erkeklerin ailelerini sevgililerini bırakmamak adına savaştan kaçmasını engellemek amacıyla yasak getiriyor. Rivayete göre Aziz Valentine yasağa rağmen milleti evlendirdiği ortaya çıkınca sopayla dövülerek öldürülüyor. (14 Şubat 270)
‘Bana tek taş almadın!’ diye adamın beynini yediğimiz, yalnızım diye kahrettiğimiz, müzik kutusu ayıcık stoklarını tükettiğimiz gün bu!
Medyanın, reklamların, etrafın dolduruşuna gelerek kalpleri 'pır pır' edenler için pek umudum olmasa da, son bir uyarıda fayda görüyorum; Aşk, ‘ilahi aşk’ı tanıyana gerek...
İlahi aşktan bihaber dolananlar cüzi aşkı işte bu denli cüz-i yaşıyorlar! Etraf bu yüzden ‘seviyeli ilişkiler’, elektriği bol tutsaklıklar ve kendini efendi zanneden köle ordularıyla kaynıyor…
Ninem diyor ki; Ata benzeyen eşek, anırınca kendisini belli eder.