Halime Gürbüz

Amerika Başkanı Joe Biden önümüzdeki ABD seçimlerinde adaylıktan çekildiğini açıkladı. Bence adaylık Biden’dan çekildi ya neyse…

Sığınmacıların beğenmediği ama çekip gitmediği, gurbetçilerin de beğendiği ama gelip yaşamadığı bir ülkeden herkese selam. Güneş de maşallah görev aşkıyla yanıp tutuşuyor, o zaman ne yapıyoruz; kafayı serin tebessümü sıcak tutuyoruz.

Efem, çoban köpeklerinin kulağını keserlermiş ki; hem uykusunda gece yağmur yağarsa yağmur suyu kulağına girsin, uyansın hem de geceleri sürüye saldıracak kurt olursa, kulağını kapatıp uykuya dalmasın, kurdun sesini duyabilsin diye. Herkesten önce her şeyden haberi olan, uyanık insanlar için kullandığımız 'Eski kulağı kesiklerden' deyimi buradan geliyormuş… Şimdi, eski kulağı kesiklere bir kişi daha katıldı; Trump!..

Derler efendim derler.

Cahillik üç türlüdür: Hiçbir şey bilmemek, gerekeni bilmemek ve bir sürü gereksiz şeyleri bilmek. Thomas Fuller

Dört tavuk, bir kartal yuvasına gidip bir yumurta çalarlar. Yumurtayı kümese getirdiklerinde, diğer tavuklar gördükleri bu yumurtanın çok büyük bir tavuğa ait olduğunu düşünürler. Zaman geçer, yumurtayı getirenler de unuturlar, onlar da bu yumurtanın büyük bir tavuğa ait olduğuna inanırlar.

Moğollar, Buhara’yı kuşattıklarında, halkın direnişi yoğun ve kuvvetli olduğundan uzun süre şehri teslim alamadılar. Cengiz Han, Buhara halkına bir haber gönderdi:

Efem, fakir sabahın köründe kalkar, zengin güne erken başlar.

Sıcaklardan mı bu bezginlik yoksa uzun bayram tatili sonrası rutine dönüşten mi bu keyifsizlik. Şairin dediği gibi: “Bazen sadece yorgun oluyor insan, ne küs ne yalnız ne de âşık...”

Hintli milyarder Ratanji Tata'ya radyo sunucusu tarafından bir telefon görüşmesinde soruldu:

Eski zamanlardan birinde, âlim bir kişi ile arkadaşı limanda dolaşıyorlarmış. Ahşap kadırgalardan birinin üzerinde, başını ellerinin arasına almış kara kara düşünen birini görmüşler. “Bak” demiş âlimin  arkadaşı, “Bu adam dünyanın en zengin adamlarından biridir. Yapmadığı şey, gezip görmediği yer kalmamıştır. Gene de böyle mutsuzdur.” Âlim de şu cevabı vermiş: “Her gittiği yere kendini de götürüyordur da ondan…”

Hadi sessiz sinema oynayalım. Yerli… Birinci kelime; buzdolabında beklemekten kimlik kazanmış çorbalar, yürüyen makarnalar, isim takılıp arkadaş olunan küf… Tencere kapağı açılınca selam vererek insanı yerinden zıplatan kuru fasulye… 365 gün çarpı dört yıl makarna çeşidi. Bildiniz değil mi? Öğrenci mutfağı tabii ki… Öğrenci mutfağı cepte…

Mutluluk, sahip olmakla değil; farkında olmakla mümkün. Kendinizin, yaradılış sebebinizin, kıymetlilerinizin... Ve fakat bir doyumsuzluktur gidiyor. Sonsuz arayışlar, sonsuz mutsuzlukla sonuçlanıyor…

Tatsızlık çıkmasın diye bugün kendimle diyaloğa girmiyorum, herkese günaydın diyor havadan sudan başlıyorum…

Bir adım daha atamayacak kadar yorulduğumda, Hume'nın şu sözü aklıma gelir:

Mevzu adlı karıncalar değil mirim, arkamızdan dönen dolaplar... Dönsün dursun bakalım, biz bilgi birikimimizi arttırıp deyimin anlamına ve çıkış noktasına odaklanalım.

Unutuluyor… Konuşulmayan bir dil, pratik yapılmayan yetenekler, kullanılmayan bilgiler… Pek tabii ki hepsini biliyoruz. Zamanında öğrenmiştik, öyle yetiştirilmiştik, uygulardık bilirdik. Peki ya şimdi? Şartlar mı öyle gerektirdi, bile isteye mi terk edildi, yoksa sadece ihmal miydi bilinmez ama unutuldukları net! Yine yeniden eski bir nasihatnameyi tekrar etmekte fayda var:

“Düşmanın en büyük hilesi, dostluğudur...”

Uçakta pilot aniden hostesleri çağırmış ve demiş ki; “Uçak düşmek üzere. Tüm yolculara atlamalarını söyleyin. Şu anda deniz üstündeyiz ve denize çok yakın uçuyorum, atlarlarsa kurtulma şansları var, ama atlamazlarsa herkes ölecek!”

> Güzel şeyler neden hep ya yasak ya zararlı ya da şişmanlatıcıdır?