Lucescu sihirbaz değil ki...

Gaye ne, Türk futbolunun gelişi mi yoksa saman alevi gibi parlayıp sönen dönemlik başarılar mı? Amaç ikincisi ise aranan kan Mircea Lucescu olmadığını en başında söylemiştim. Ancak amaç geleceği kazanmaksa çare Lucescu.
Neden?
“Rusya karşısında şapkadan tavşan çıkarmasını beklediğimiz adam kendini çoktan emekliye ayırmış” demek, işin en kolay yanı çünkü. Ayrıca Lucescu sihirbaz değil ki, 12 maçta ortaya şampiyon bir takım çıkarsın. Bu hayal olur.
Esasa gelelim...
Mircea Lucescu’nun başlangıç on biri; rakip Rusya’yı oldukça ciddiye aldığının  bir göstergesiydi. Tecrübeli teknik adam, haksız da sayılmazdı, böyle düşünmekte... Dünya Kupası’na göre kadrosu yarı yarıya değiştirerek gençleşmiş olsa da Rusya, Rusya’ydı.
Bu gücü maçın başında kabullenen Lucescu kalabalık tuttuğu orta saha ile aslında - Mehmet Topal ve Okay’ın defansif özelliğinden faydalanmak istiyordu - böylece Rusya’nın hücum hazırlıklarını başlamadan önlemeyi  hedefliyordu. Amaç, garanti oyun ile Uluslar Ligi B Ligi 2. Gruba’na puanla başlamaktı. Ne var ki hesap tutmadı.
Maçın başında Cheryshev’in golü ile geriye düştük. Bu kontra golü, açık bir savunma hatasıydı. Burası önemli.
Cenk’i daha etkili kullanmak için Cengiz sol çizgide Hakan sağda, gerekli etkiyi sağlayamadı. Yusuf Yazıcı ise hiç hareketli değildi, hâliyle gol adamımız Cenk yeteri kadar topla buluşturulamadı. Bu da hücum futbolu adına büyük zaaftı.
Serdar Aziz’in beraberlik golü, baskılı ve de arzulu oyunumuz sayesinde değil de sağ kenar ortasından geldi. Bu da duvardan dönen topların takibinin ne kadar önemli olduğunu ortaya koydu. Ancak Oğuzhan, Yunus hamlesine rağmen o golün devamı gelmedi, aksine Dzuba’nın Serkan’ı çaresiz bırakan gölü ile geriye düştük. Yeni başlangıç hayal oldu. Yazık...
İsveç’e bırakalım umutları.
Ancak Trabzon gerçek bir futbol şehri. O büyük heyecan, millî hisle birleşince şehir, stat, maç atmosferi ve futbol keyfi başka oluyor. İşte 12. oyuncu gücü.

MAÇIN ADAMI: Fernandes