Format iyi formasyon harika!

Düşünmek farkı getirir uygulamak ise zaferi perçinler. İşte Önder Karaveli’nin farkı -şimdilik sonuca yansımasa da- burada yatıyor.
Hoca ne düşünüyor, neye inanıyorsa, korkmadan bütün sapmaları mühendislik zekâsı içinde hesap ederek uyguluyor. Eseri mi? Antalya maçı da gösterdi ki; rakibe önemli pozisyonlar verse de kaleci Ersin’e zor anlar yaşatsa da büyük düşünüp, büyük oynayan olmayı arzulayan bir Beşiktaş. Güzel olan bu.

Sistem takımı olmak önemli!

Arayı iyi değerlendiren Antalya maçının başlangıç on birine dikkat ettiyseniz anlatmak istediğimi daha iyi anlarsınız.  Düşünün; Atiba’sız, Larin’siz, Ghezhal’siz başlangıç oyununda Beşiktaş’ı akordiyon gibi esnek kılacak güçlü sistem; 3-4-2-1. Hani Pereira’lı Fenerbahçe’nin çok tecrübe edip de başaramadığı üçlü savunma. Peki, Necip, Vida ve Montero’dan oluşan üçlü savunma ile bunu denemek riskli mi, riskliydi.

Nitekim Ndao, Fredy ve Adriano gibi oyuncular karşısında zorlandı Beşiktaş. Hatta öndeki; Rosier, Can, Pjanic ve Rıdvan’ı iki kenar bekinden oluşan dörtlü orta saha uygulaması radikal mi, radikaldi. Savunma arkasına koşular yapacak Batshuayi’yi topla buluşturmak adına lükstü bu deneme. Dahası ‘Gizli forvet’ diye tarif edilen Emirhan ile Texieira ikilisini forvet arkasına atmak ve birbirine uzak oynatmak, marjinal mi marjinaldi.
Nitekim Larin, Ghezhal ve Oğuzhan hamlesi ile düzeltmeye çalıştı Önder Hoca bu hatayı. Üçlü savunmadan vazgeçip, Necip’ten sonra dörtlü savunmaya geri döndü. 

Gelecek ümit veriyor

Sonuçta öyle ya da böyle sistem takımı olmanın bir bedeli yok mu? Var elbette. Deneyip, yanılacaksın. Yeniden deneyip, yine yanılacaksın. Ama sonunda seni yanıltmayacak sistemi, oyunu ve takımı bulup, kazanacaksın.
Bu denemeyle amaçlanan şey geçiş oyununu bu kadar hızlı oynayan Beşiktaş’ı Avrupa takımı gibi nitelikli kılmak.

MAÇIN ADAMI: Domagoj Vida