Hayat ve memat...

Geçtiğimiz Çarşamba günü, (YILIN SON GÜNÜ) başlığı ile gün, ay, mevsim ve yıl gibi zaman birimlerinin hızlı akıp gitmesi, zamanın hiç de fark ettirmeden çok çabuk geçiyor olmasına dair bir şeyler yazmaya çalışmıştım... Orada ömür dediğimiz şeyin ne kadar kısa olduğunu vurgulayan güfteden de söz etmiştim. Nereden bilebilirdim ki, bir dahaki Çarşamba'ya, bu defa müşahhas olarak bir ömrün tükenişini, bir hayatın son bulmasını, hem de çok yakınım olan bir kişinin bu dünyadan göçüp gitmesini kaleme alacağımı!.. Kayınvalidem Aliye Saadet Hanım, sizlere ömür, bu fani yani geçici alemden göçüp gitti. Ömür hakkında ve ölüm hakkında, kendi başıma doğru dürüst bir şey yazmaya muktedir olmadığımdan, yine şairlerin yardımını isteyeceğim; Önce ömre dair merhum Sadi-i Şirazi'den bir mısra: "ÖMR BERFESTU DER AFTAB-I TEMMUZ..." (Ömür Temmuz Güneşi altındaki kar gibidir...) Bu kadar güzel ve çarpıcı bir ifade, ancak Sadi gibi büyük şairlerin harcıdır! Ve ölüm... Bunun için de bir başka şairin, Yahya Kemal'in o muhteşem, "RİNDLERİN ÖLÜMÜ" şiirine bakalım: "Hafızın kabri olan bahçede bir gül varmış/ Yeniden her gün açarmış kanayan rengiyle/ Gece bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış/ Eski Şirazı hayal ettiren ahengiyle. Ölüm asude bahar ülkesidir bir rinde/ Ruhu her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter/ Ve serin serviler altında kalan kabrinde/ Her seher bir gül açar, her gece bir bülbül öter." Evet, mü'minler için ölüm kurtuluştur. Asude bahar ülkesidir... Epeyden beri kendisini ahirete hazırlayan Aliye Saadet Hanımı (Köse) önceki gün Malatya'da, dualarla toprağa verdik. Saf ve temiz bir müslümandı. Sık sık derdi ki, "İnşallah, öbür dünyada yerim iyi olacak. Haram yemedim, yetim malı yemedim, kimsenin dedikodusunu etmedim..." Gerçekten de söylediği gibi idi. Merhumeye Allah rahmet eylesin, geride bıraktıklarına sabır versin, bizlere başsağlığı dileyen dostlarımız sağ olsun...