Peygamberimizin yüksek şeref ve fazileti -6-

 

Kur’ân-ı kerîm, baştan sona kadar Peygamber Efendimizin methiyle/övgüsüyle doludur. Fetih sûresinin, “Bütün dînlerden üstün kılmak üzere, Resûlünü hidâyet ve hak dîn ile gönderen O’dur” meâlindeki 28. âyet-i kerîmesi de, Resûlünün en üstün olduğunu göstermektedir.

[Enbiyâ, 107]’de “Biz, seni, ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik” ve [Ahzâb, 21]’de “Resûlullah’ta sizin için [uyulması gereken] güzel örnekler vardır” buyurulmuştur.

Yine Yüce Rabbimiz “Peygamber, müminlere cânlarından evlâdır, ileridir, daha yakındır; [O, müminler nazarında kendi nefislerinden, cânlarından daha önce gelir] O'nun hanımları da onların anneleridir…”  [Ahzâb, 6] buyuruyor.

Allahü teâlâ, O’nun hakkkında, Kalem sûresinin 4. âyet-i kerîmesinde de meâlen “Muhakkak ki sen, büyük bir ahlâk üzeresin” buyurmuştur.

O da, “Ben, güzel ahlâkı tamamlamak için gönderildim” buyurmuştur.

Yine O’nun hakkında [tekrâren ifâde edelim ki] Kur’ân-ı kerîmde meâlen “Muhakkak ki, Allah’ın Resûlünde, sizin için, üsve-i hasene=nümûne-i imtisâl=en güzel örnek vardır” [Ahzâb, 21] buyurulmuştur.

Yine Allahü teâlâ şöyle buyurmaktadır:

“(Ey inananlar!) Andolsun ki, size içinizden [kendinizden] öyle bir Peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız, ona çok ağır gelir. O, size çok düşkün [üstünüze çokça titreyen], müminlere karşı çok şefkatli ve gâyet merhametlidir.

(Ey Habîbim Muhammed!) Eğer yüz çevirirlerse [sana ve söylediklerine aldırmazlarsa], onlara de ki: Allah bana yeter. O'ndan başka ilâh yoktur. Ben, sâdece O'na güvenip dayanırım. O, yüce Arş'ın sâhibidir, [O, büyük Arş'ın Rabbi’dir.]" (Tevbe, 128-129)

Tabîî ki bugün kendisinden bahsetmekte olduğumuz zât, alelâde bir insan, gelişigüzel bir kimse, herhangi bir normal kişi değildir. Peygamber Efendimiz, bütün insanların, bütün Peygamberlerin yani âlemlerin Efendisi, kâinâtın Efendisi, iki cihânın güneşidir. Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

“Kıyâmette insanların seyyidiyim, efendisiyim.” [Buhârî, Müslim, Tirmizî]

“Ben, bütün Peygamberlerin seyyidiyim, efendisiyim.” [Dârimî, İbnü’n-Neccâr]

Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bunları bildirirken, “Bunları övünmek için söylemiyorum, hakîkati bildiriyorum. Hakîkati bildirmek benim vazîfemdir. Bunları söylemezsem vazîfemi yapmamış olurum” buyuruyor.

Sebe sûresinin “Biz, seni, bütün insanlara müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik” meâlindeki 28. âyet-i kerîmesi de, bütün insanlara Peygamber olarak geldiğini bildirmektedir. Hattâ o, cinnîlerin de Peygamberidir. Onun için “Resûlü’s-sekaleyn” diye anılır.