Açların yürüyüşü...

1 Mayıslar, biz nesiller için hep bir iç ürpertisi ola gelmiştir. 1 Mayısların ismi bayramdı, fakat dehşet dolu günler olurdu. Orak-çekiçli kızıl bayraklar çekilir, Marx, Engels, Lenin, Mao vs. posterlerinin altında yürünürdü. Onlar birer sakin yürüyüş değildi. İşçi sınıfının iktidarını hedef alan ihtilal provalarıydı. Sol yumruklar havada, ağızlarda enternasyonel, komünist sloganlar... O günlerde insanlar, evlerine kapanırdı. 1 Mayıslar hayatın durduğu günlerdi. Dün de 1 Mayıstı. Dün işe gelirken arabada bir radyo, o günlere götürdü bizi. Osmanlı'da ilk işçi bayramının II. Meşrutiyet günlerinde Üsküp'te kutlandığını o programdan öğrendik. Programın en trajik tarafıysa 1977 Taksim olaylarıydı. '77 1 Mayısında Taksim'de ne yazık ki 36 işçi öldü. Ölenlerin bazısı kurşunlardan hayatını kaybetti. Bazısı da çıkan panikte ezilerek. İşçi sözcüleri, ilk fevrilikle "faşistler!!!" diye bağırdılar. Kasıtları ülkücü gençlikti. Hiç bir alakası yoktu. Zaten bir gizli el, bu ülkenin çocuklarını faşistler, komünistler ve gericiler diye üçe ayırmıştı. Biri diğerine düşmandı. Şimdi herkes anlıyor ki bu bir yaman planmış. Oyun fena tezgâhlanmış. Aynı oyun şimdilerde başka takdim tarzlarıyla sahnede.