Ege'nin mutfak dili farklı

Üç aydan beri Ege'deyim. Yaz mevsimi bitince İstanbul'a döneceğim. Kış yaklaşıyor, dönüş zorunlu. Yaz aylarını geçirdiğim bu bölgeyi de çok seviyorum. Ege, denizi, bereketli toprakları, bitki örtüsü ve kendine has ürünleri ile daima çekici gelmiştir bana. Ege denildiğinde ilk akla gelen zeytin, zeytinyağı, üzüm, incir, çeşitli otlar, denizden gelen ürünler. Hele benim gibi, incir sevenler için, meşhur Bardacık inciri unutulmaz. Ege'li değilseniz, bu bölgeye geldiğinizde sakın ola manavdan "incir" istemeyiniz. Tüm bu yörede incirin adı "yemiş"tir. Hatta bazılarına göre, incir kelimesi pek de hoş karşılanmaz. Manavda, pazarda, halk dilinde daima 'yemiş' demelisiniz. Bir başka değişik adlandırma da bildiğimiz mısır için kullanılıyor. Buralarda mısır yok, darı var. Benim yıllardır bildiğim, özellikle boza yapımında kullanılan darı, burada mısır yerine kullanılıyor. Simitin adı 'gevrek'tir. Manavdan, pazarcıdan domates isterseniz, tomat demeniz icap eder. Darı, Anadolu'da tanesi için yetiştirilir. Pekmezi yapılan şeker darısı, süpürge yapılan süpürge darısı, hayvan yemi olarak kullanılan Sudan darısı, boza yapılan boza darısı, Dağdağan darısı gibi çeşitleri vardır. Darının bileşiminde fosfor, demir, magnezyum gibi mineraller ve A vitamini bulunur. Darının yorgunluk giderici, enerji aşılayıcı, beyin gücünü artırıcı etkileri olduğu tespit edilmiştir. Türkiye'de genellikle Güneydoğu, İç Anadolu, Karadeniz, Ege, Marmara ve Doğu Anadolu bölgelerinde yetiştirilir. Ege'de "darı" adı verilen tarım bitkisinin Anadolu'nun diğer yörelerindeki adı "mısır"dır. Mısır, bildiğimiz gibi uzun bir koçan üzerine dizilmiş sarı daneli, yeşil yapraklarla kaplı ürün. 20. yüzyılın ilk yarısına kadar, hibrit tohumdan yetiştirilen mısır, daha sonraları GDO (genetiği değiştirilmiş organizmalar) arasına girmiştir. Halen Avrupa, Amerika ve Çin'de mısır tarımı GDO'lu yapılmaktadır. Ülkemizde en çok yetiştirilebileceği yer Karadeniz'dir. Karadeniz mutfağında önemli yeri vardır. Bu bölgemizde mısır unuyla yapılan çok yemek vardır. Bize, 1600 yıllarında Suriye yoluyla Mısır'dan İstanbul'a "Mısır buğdayı" ya da "Mısır darısı" adıyla gelmiş, zaman içinde de kısaltılarak mısır adını almıştır. Belli başlı mısır çeşitleri: Sert mısır, unlu mısır, at dişi mısır, patlak mısır ve kavuzlu mısırdır. İtalya'da polenta, Karadeniz bölgemizdeki kuymak (mıhlama) mısır unuyla yapılan iki yemek. İki tarifi de veriyorum. Afiyet olsun... >> İtalya'dan Polenta MALZEMELER: > 250 gr mısır unu > 3 su bardağı su > 1 su bardağı süt > 1 tatlı kaşığı tuz > 1 kahve fincanı parmesan peyniri > 1 kahve fincanı taze soğan HAZIRLANIŞI: Tencereye su ve sütü boşaltın. İçine tuz ekleyerek kaynatın. Bu karışım kaynayınca tencerenin altını kısın. Bir yandan mısır ununu azar azar eklerken bir yandan da sütü karıştırın. Mısır unu tükendiğinde, karışım kaşığı tutacak ve karıştırmanız zorlaşacak. Polenta yumuşayıp kaptan ayrılıncaya kadar karıştırın. Peyniri ve ince kıyılmış taze soğanı içine ekleyerek karıştırmaya devam edin. Büyük tabağa yayıp servis yapabilirsiniz. >> Karadeniz'den Kuymak MALZEMELER: > 200 gr eriyebilen bir peynir (Trabzon peyniri-telli peynir-kaşar peyniri gibi) > 2 dolu yemek kaşığı mısır unu> 1.5 çorba kaşığı tereyağı > 1 çay bardağı su HAZIRLANIŞI: Tavada erittiğiniz tereyağında mısır ununu kavurun. Suyu ekleyin. Kısık ateşte pişirin. Peynirleri de katıp iyice karıştırın. Sıcak servis yapın.