O gece gözüm uyku tutmadı

Adalet Başmüfettişi iken yaptığım denetimle ilgili hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum...

Yüzüne baktım gözlerinden iki damla yaş yanaklarından yuvarlanarak masasının üzerine düştü… Başkâtip huzurumda ağlamamak için kendini tutmaya çalışsa da gözlerine söz geçirememişti.

 

“Hadi yavrularım siz eve dönün. Akşama hediyeli geleceğim, bekleyin beni" dedi.

Küçük kız, "pasta da al baba olur mu?” dedi. “Tamam yavrum” dedi, yutkunarak. Çocuklar, çıktılar. Yüzüne baktım ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Sonra uykudan uyanır gibi bakışlarını ağır ağır bana çevirerek dedi ki: "Özür dilerim müfettiş bey. Yavrum lösemi hastasıdır. Onun durumu üzerimde öyle bir şok etkisi yaptı ki yaptığınız soruşturma sonucu alacağım cezanın ağırlığını bile algılayamıyorum Efendim...”

 

Duyduklarımdan çok etkilenmiştim. Soruşturmayı olduğu yerde bırakıp lojmana döndüm. İki duygu arasında ilk defa bu kadar kararsız ve çaresiz kalmıştım. Gözümü hiç uyku tutmadı. Sabah saat dokuzda adliyeye gidince başkâtibi odasında beni bekler buldum. Bana karşı sınırlı bir saygı göstermekle birlikte vakur durusundan taviz vermeyen bir ruh hâlindeydi…

Ona "Çocuğunun hastalığı beni ziyadesiyle üzdü. Uyku tutmadı gözümü. O kadar etkiledi ki meslek hayatımda ilk kez görevimi savsaklamayı göze alıyorum ve hakkındaki soruşturmayı örtbas edip burada bırakacağım ancak bir şartım var” dedim.

 

Yüzüme merakla baktı, bir şey söylemedi. Konuşmaya devam etmemi bekliyordu.

“Emeklilik yaşını doldurmuşsun, ancak 65 yaşına daha yedi senen var. Bu süreyi beklemeden hemen yarın emeklilik başvurusunu yapmanı istiyorum. Tabii zimmetine geçirdiğin parayı da hemen iade edip makbuzunu bana getireceksin.”

“Teşekkür ederim müfettiş bey. Bu kararınızla bana yavrumun başında babalık nöbetimi tutma şansını verdiniz. Hasta yavrumun yanından sayenizde hiç ayrılmayacağım” dedi.

 

Ertesi gün verdiği emeklilik dilekçesi Cumhuriyet Başsavcılığı kanalıyla bakanlığa gönderildi.

Denetim görevimi bitirip Ankara'ya döndükten sonra da izlemeyi sürdürdüm bu başkâtibin durumunu... Lösemili kızı bir sonraki yaş gününe yetişemeden vefat etmiş. Kendisi de adliye binasının köşesinde arzuhalcilik yapmaya başlamış. İyi de para kazanıyormuş...