Vehbi Tülek

Kıyâmet günü insanlar Arasat’ta toplanır. Mahşer halkı hep birden, Âdem aleyhisselâma gelirler...

"Kabul edilmek ya da reddedilmekle aklını meşgul etme. Sen emredileni yap yasaklanandan kaç o kadar!"

"Şayet biriniz diğerini mutlaka medhedecek olursa 'Öyle sanırım ki, o iyidir...' desin."

“Her kim, Allahü teâlâ için size sığınırsa, onu koruyun, himâye edin. Allahü teâlâ için bir şey isteyene veriniz..."

"Âdemoğlunun emr-i ma’rûf, nehy-i münker ve insanların arasını bulmak için söylediği sözlerin dışındaki her sözü aleyhinedir."

Kalbe iyi şey de gelir; fena şey de gelir. Fena şeylerin fena olduğunu bilmek ve anlamak da îmandandır.

Hazreti Ebû Bekr ve Ömer’i sadece takva sahibi mü’minler sever. Onlara yalnız, alçak ve fâcir olan kimseler buğzeder.

Cimrilik; verilmesi îcâb edeni vermemektir. Verilmesi îcâb eden şeyi veren, cimrilikten kurtulur

"İnsanın, nimetleri gönderen Allahü teâlâya, gücü yettiği kadar şükretmesi insanlık vazifesidir..."

"Onlar, şu kimselerdir ki, Rablerinin rızasını kazanmak için sabrederler. Namazlarını dosdoğru kılarlar..."

"Kevser Rabbimin bana vadettiği bir ecirdir. O’nun üzerinde pekçok hayır vardır..."

Her kim Allahü teâlâya yaklaşmak için herkese ihsânda bulunursa, Cenâb-ı Allah o kimsenin zenginliğini arttırır...

Kalpte îmân, bulunduğunun alâmeti; iyilik yapınca sevinmek, kötülüklerden de nefret etmektir...

Âlimlerimiz buyurdu ki: "Mevtanın ister kabri bulunsun, ister bulunmasın, kabir azabı vardır..."

Haset eden kimse, sebepsiz yere haset ettiği kimseye kızar. Kabahati olmadığı hâlde ona kin besler.

“Sûizandan sakınınız! Çünkü sûizan, sözlerin en yalanıdır. Müslümanların ayıplarını, kusurlarını araştırmayın."

Namaz, peygamberlerin sünneti, marifet nuru, imanın aslıdır. Duanın ve amellerin kabulüne vesile olur.

Eshâb-ı kirâm arasında en faziletlisi Hulefâ-i râşidîndir. Hulefâ-i râşidîn içerisinden en faziletlisi Ebû Bekir ile Ömer’dir.

"Her asırda, her zamanda yaşayan insanların en iyilerinden, seçilmişlerinden dünyaya getirildim."

“Evliyânın sohbetlerine katılmayan ve gitmeyen bir fıkıh âlimi, yenen katıksız ekmeğe benzer.”