Virüsün öğrettikleri...

 

Çin'in Vuhan kentinde ortaya çıkan ve dünyaya yayılan mikroskopla görülebilen virüs bize öyle mesajlar verdi ve vermeye devam etmekte. Hayatımız hep nefsimizin çizgileriyle ilerliyordu. Ye, iç, gez, uyu rutinleri içinde verilen nimetlerin şükrünü eda edemedik. Komşularımızı, akrabalarımızı ihmal eder hâle geldik ve bahanemizde hep dünya telaşı oldu. Hâlbuki biz komşusu açken tok yatamayan atalarımızın evladıyız, bunu nasıl unutabildik?

Kâbe’den camilerden mahrum şimdi Müslümanlar... Elbette herkes günah batağına battı bu yüzden geldi bu bela dememeliyiz. Bu ülkenin nur yüzlü, etrafına iyilik ışıkları saçan terbiye timsali hanımefendilerimiz, beyefendilerimiz vardır mutlaka. Kurunun yanında yaş da yanıyor ama biz bugünkü durumumuza "her şerde bir hayır vardır" diyerek bakmalıyız. "Bulaşıcılığı yüksek, öldürücü bir virüsün ne hayrı olur ki!" demeyelim. Mesela, evlerimize kapandığımız için anne baba çocuktan oluşan aile düzeni belki de şimdilerde daha iyi işlemeye başladı. Normal zamanlarda işten yorgun dönen ebeveynler şimdi çocuklarında göremedikleri özellikleri keşfetmeye başladı. Duygusal problemlerini de beraber çözmeye başladılar...

"Temizlik imanın yarısıdır." Bunu gayrimüslim devletler şimdi çok iyi anladı. Ünlü Amerikan dergilerinde Resulullah Efendimizin salgın hastalıkları konusundaki tavsiyelerini yayınladılar. Ecnebi sokaklarında ezan sesleri yükselmeye başladı. Kim bilir o ezan-ı şerif hürmetine kimler kimler imanla şereflenir...

Ramazan-ı şerif yaklaşırken günah yuvalarının, dedikodu mekânlarının kapanışı da başka bir ibretlik nokta… Tüm bunların ötesinde katledilen, hor görülen, vatanlarından edilen Suriyeli çocukların ahının tutacağı belliydi. Öyle ki onlara bu zulmü reva gören Avrupa şimdi ne hâlde görüyorsunuz...

Hani çok konuşulan Suriyeli 3 yaşında bir çocuk vardı. Bombardımana uğradığında "sizi Allaha şikâyet edeceğim" demişti. Galiba gerçekten etmiş olmalı...

Son olarak diyeceğim o ki bizim için cansiparane çalışan başta Sağlık Bakanımız, doktorlarımız için çok dua edelim. Devletimizin koyduğu tedbirleri aksatmayalım. Sonrasında hayatımızı, yaptıklarımızı sorgulayalım. İbrahim Hakkı hazretlerinin dediği gibi “Görelim Mevlâ neyler neylerse güzel eyler” diyelim ve umudumuza sıkı sarılalım...

 

 

 

Uzan koltuğa hayâle düşe dal

İstediğini 'net'ten sipariş et al

Görüntülü konuş ister haber sal

Ne edersen et amma evinde kal

 

Yollar kapatıldı meydanlar boş

Sanma bu hayat herkese hoş

Yoğun bakımda yanmadan o ışık loş

Ne edersen et amma evinde kal

 

Senin benim için evini unutan

Yastığına sarılıp baba diye uyutan

Çıkarmak için bizi bu kuyudan

Uğraşanlar için evinde kal.

 

Asker polis zabıta el ele

Çare bulunur bir toplanalım hele

Kapılıp gitmeden virüs denen sele

Ne edersen et amma evinde kal

 

Sıkılıp patlasa da canımız

Yatmaktan yamulsa da yanımız

Kim ölmeyi ister? Hani, hangimiz!

Ne edersen et amma evinde kal!

 

Devlet diyor ‘Çıkma sokağa sakın’

Ölüm dediğin nefes kadar yakın.

Biraz ibret alıp kafaya takın.

Ne edersen et amma evinde kal!

 

Garip Soner yazar söz bitene dek

Istırap nefesinden bir huzur çek

Sıcacık evin önünde yemek

Ne edersen et amma evinde kal!

 

 

 

 

Aile ve Arkadaşlardan Kendini Geri Çekme: Taşınmak, boşanma, yeni gelen kardeş ya da okulda zorbalık yaşamak, çocuğun kendini dışlanmış hissetmesine veya korkmasına sebep olabilir. Çocuğunuza yakın ilgi ve alaka gösterin, rahat ve iyi hissetmesini sağlamak için bildiği rutinleri sürdürmeye devam edin. Okuldaki arkadaşlarıyla sorun yaşadığından şüpheleniyorsanız, çocuğunuzun öğretmeniyle konuşun.

Yeme veya Uyku Bozukluğu: Bir çocuk baskı altındayken, yaşadığı huzursuzluk ve endişeler uyku alışkanlıklarını bozar. Yeme alışkanlıklarındaki ani değişiklik (daha az ya da daha çok yemek gibi) başka bir stres belirtisidir. Endişesinin kökenine ulaşmak (genellikle çocuk psikoloğundan ya da bir uzmandan yardım alarak) bu davranışları azaltabilir. (Hüseyin Akın)