Babacan mı, heba can mı?

 

 

Siyasi nezaketsizlik diz boyu.

Saygı, sevgi, hürmet kalmadı.

Büyük-küçük ayrımı yok.

Utanma, çekinme askıya alındı.

Ağzı olan konuşuyor...

Her şey ulu orta dökülüyor.

Öz güvenleri tavan yapmış.

Kendilerini Kaf Dağında sanıyorlar.

             ***

Siyasetin temel kuralı dava arkadaşlığıdır.

Yollar ayrılsa da ihanet olmaz.

Kurt siyasetçiler çok ketumdu.

Şimdiki yeni yetmelerde, kader birliği yok.

Sanki eski lider düşman.

Aralarındaki özel konuşmaları deşifre ediyorlar.

Dürüst siyaset mi, şeffaf siyaset mi, aleni siyaset mi?..

Hayır, çirkin siyaset, üslupsuz siyaset, kötü siyaset!..

             ***

Çok uzaklara gitmeden, işte size birkaç örnek.

Hem de DEVA Genel Başkanı Ali Babacan’dan:

2018 yılında cumhurbaşkanlığı seçimi yapılmıştı.

Millî irade kararını verdi.

Erdoğan, yüzde 52,5 gibi rekor oyla kazandı.

Çankaya’da koltuğa oturdu.

Önce, Erdoğan’ın seçilmesi için imza verdi.

Sonra gitti, muhalefetle Gül’ün pazarlığını yaptı.

Geçenlerde de bir TV kanalında açıkladı.

Bakanken, TL’den 6 sıfırı atma olayını anlattı.

Düzenlemeyi Erdoğan da basından öğrenmiş.

Kendisini telefonla arayıp, "Bu ne?" diye sormuş.

Yürütmenin başı, tabii ki soracak?

Kamuoyuna hesap veren o, sen değilsin ki…

Toplantıdan önce bilgi verseydin, ne kaybederdin?

Siyasi nezaket de bunu gerektirmez miydi?

İkiniz arasında geçen bir diyalog.

Bunu yıllar sonra açıklayınca eline ne geçti?

Halk "Helal olsun sana" mı diyecek?

Sandıkta oy patlamasına mı yol açacaktın?

Bu riyakârlıktan da öte bir şey değil mi?

Babacan’ın, Erdoğan’a Twitter'dan da bir çağrısı var:

Yarım asırlık siyasetçiye söylenecek söz mü bu?

Yorum yapmaya gerek var mı?

‘Pes doğrusu’ demekten başka!

Babacan en son Trabzon mitinginde astı-kesti.

Teferruatına girmeyelim, burada keselim...

             ***

Seviyeli siyasette(!) geldiğimiz nokta bu…

Daha seçimlere 8 ay var ama…

Bir oy uğruna daha nelere şahit olacağız?

Daha neler göreceğiz?

Tabii ki Allah ömür verirse…

 

 

 

Gazi Meclis'in 100. yılını geride bıraktık.

Cumhuriyetimizin 100. yılına giriyoruz.

Coşkuyla, sevinçle gururla kutlayacağız.

‘Türkiye’nin yeni yüzyılı’ temasıyla…

Müjdeyi Cumhurbaşkanı Erdoğan verdi.

Meclis’in yeni yasama yılı açılışında:

 

Cumhuriyetimizin 1. yüzyılının son 20 yılı dikkat çekici.

AK Parti eser ve hizmetleriyle damga vurdu.

Ülkemize yeni eserler, yeni hizmetler yolda.

Doğrusu, muhalefetin tavrını da merak ediyoruz.

Cumhuriyetimizin 2. yüzyılı için ne düşünüyorlar?

Ola ki iktidara gelseler ne yapacaklar?

“Kimsesizlerin kimsesi” Cumhuriyeti nasıl kutlayacaklar?

Türkiye’nin geleceğini nasıl şekillendirecekler?

Cahit Sıtkı Tarancı yıllar önce yazmış.

Özlediği, geleceğin Türkiye’sini…

“Memleket İsterim” şiirinde.

Emin adımlarla, doludizgin koşuyoruz

Az kaldı bu Türkiye’ye:

 

 

 

 

 

İki baş ucu eseri
 

İlk kez 1960 yılında tanıştık darbelerle.

En son darbe girişimini de 2016 yılında püskürttük.

Demokrasi âşığı halkın meydanlara inmesiyle.

Bu ikisi arasındakiler de sayısız.

Bu vesile ile söz etmek isterim.

Gazi Meclis şanına yakışır bir hizmete imza attı.

Darbelerin çirkin yüzünü ortaya koyan iki eserle.

İlki; Demokrasiye Kara Leke 12 Eylül 1980 Darbesi.

İkincisi de Millî İrade ve Demokrasiye İlk Darbe.

TBMM Başkanı Mustafa Şentop’a sonsuz teşekkürler.

İki karanlık girişime ışık tuttuğu için:

Hamit Emrah Beriş Hocamızın da ellerine sağlık.

İbret alınacak eserleri özellikle gençlerimiz okumalı.