Şimdi hedef Arjantin

Etkili kısaları ve güçlü uzunları olan Slovenya her açıdan tehlikeli bir takımdı. Çok farklı hücum silahlarına sahiptiler. Ancak arka arkaya ispat etmiş olduğumuz gibi biz de iyiydik. Daha önce oynadığımız Brezilya gibi takımlara kıyasla savunması daha yumuşak kalabilen Slovenlere karşı iyi bir ilk yarı oynadık. Bazı basit top kayıplarına ve 20 dakika boyunca bir tek üçlük isabetine rağmen sergilediğimiz paylaşma ve dayanışma yine üst seviyedeydi. Farkı 10 sayıya çıkardığımızda (44-34) oyunun büyük ölçüde hakimi bizdik. Üçüncü periyotta Udrih'in neredeyse tek başına skor üretmeye başlamasıyla farkı kapattılar. Skor bir süre başa baş gitti. Oyuna yüklendiğimiz zaman onlardan iyiydik. Ancak hücumda ve savunmada dönem dönem bazı hatalar yaptık. Bitime 3 dakika kala Slovenler öndeydi (74-79) ve maçın sonucuna yönelik avantaj sağlamışlardı. Arka arkaya gelen 2 Engin Atsür üçlüğünü Serkan'ın 2, Kaya'nın 1'er üçlük atışı izledi. Skoru bir anda 86-81'e taşıdık ve çeyrek finalin kapısını açtık. Ersan'ın yokluğunda skor sıkıntısı çektiğimiz dönemlerde Cenk'in hücum katkısı sonuca yönelik önemli rol oynadı. Bizi çeyrek finale taşıyacak son düdük öncesinde saniyeler akıp giderken benchimizin ayakta kol kola sahada oynayan arkadaşlarına verdikleri enerji Dünya Şampiyonası'nda şu ana kadar sergilediğimiz başarının anahtarıydı. Milli formayı taşımaktan ve birbirleriyle oynamaktan zevk ve gurur duyan bir Milli Takımımız var; tam olması gerektiği gibi. Bu dayanışma öylesine güçlü ki; yaşadığımız sakatlıkları bile büyük ölçüde umursamıyoruz. Ermal'in parmağı, İbrahim'in ayağı sakat olmasına rağmen herkes özveriyle mücadele katılıyor. Takımımızın bu dayanışması ülkemizi Dünya Şampiyonası'nda ilk 8'e sokarak daha önce gerçekleşmemiş bir ilki getirdi. Aynı zamanda turnuvaya davetiyeyle katılan ve yoluna devam eden tek takım Türkiye oldu. Üstelik daha gidecek yolumuz var.