Mazileri ve müzeleri cinayetlerle dolu!..

17 yaşındaki Cezayir asıllı Nahel M.’nin Paris’te polis kurşunu ile vurulmasından sonra Paris ve diğer şehirlerde başlayan şiddet eylemlerinde protestocular, araç yakma, dükkânlara zarar verme ve kamu mallarını yağmalama gibi şiddet eylemleri gerçekleştirdi.

 

1 milyar avrodan fazla hasara yol açan ve daha önceki gecelere kıyasla önemli ölçüde azaldığı gözlenen şiddet olayları geçmişte olduğu gibi bir sonraki olaylara kadar kapanacak…

 

Fransa’da bunlar yaşanırken uzak köşede İsrail ordusunun iki gündür sürdürdüğü saldırılarda Cenin Mülteci Kampı harabeye dönerken; hayatını kaybeden 12 Filistinli, mülteci kampındaki kabristana defnedildi. Saldırıda 300 kadar Filistinliyi göz altına aldıklarını belirten İsrail sözcüsü “operasyonun hedeflerine ulaştığını” açıklamış.

 

Fransa’da daha önce de benzerleri yaşanan olayların arkasında fiziksel ve sosyal olarak aidiyetini kaybetmiş, merkezden uzağa itilmiş bir kesimin “ötekileştirmeye” başkaldırısı var.

 

Nahel’in vurulduğu Paris'in 15 km uzağındaki Nanterre banliyösünün yoksul mahallesindeki teneke evlerinde, travmalarla dolu bir toplumsal hafızayı taşıyamayan Cezayir kökenli gençlerin öfkeleri şiddete dönüştü.

 

Sömürgeci zihniyet de birbirinden beslenir.

 

Nanterre’nin uzak ülke ABD’deki karşılığı Harlem’dir. Harlem, New York'ta çoğunlukla Afrika kökenli ABD'lilerin yaşadığı, suç oranı yüksek bir bölgedir. En bilindik yer işaret fişeği gibi dikili duran Özgürlük Heykeli’dir. 1884 yılında Fransız halkı tarafından armağan edilen New York Limanı’ndaki Özgürlük Heykeli, özgürlük ve fırsatlar ülkesi olduğu iddia edilen ABD’nin simgesi kabul edilmektedir.

 

Fransa tarafından kuruluşunun 100. yılı nedeniyle ABD'ye hediye edilen Özgürlük Heykeli’ni New York Limanı’na dikmenin zamanlaması, tam da Cezayir’deki Fransız sömürgeciliğine karşı 1881'deki başkaldırının işgalciler tarafından ülkenin her tarafının kan gölüne çevrilip binlerce insanın vahşice katlederek bastırılmasına denk gelmektedir...

 

1881 başkaldırısı bahane edilerek uygulamaya geçirilen "Yerli Kanunu" ile Fransızlara özel ayrıcalık tanınırken Cezayirliler bütün insan haklarından mahrum edilmişti. Bu kanunlara dayalı olarak Amerika'dakine benzer bir tür ırk ayrımı politikası meşrulaştırılıyordu.

 

Cevaplandırılması gereken soru: “ABD’deki protestolarda zencilerin, Fransa’daki başkaldırılarda ise Kuzey Afrikalı göçmelerin öne çıkması tesadüf müdür?” Her sömürgeci bir diğerinin katliamlarını görmezden gelerek iştihasını kabartmakla yetinmiyor. Biri diğerini anıt mezarlar dikerek ödüllendiriyor ve gelecekteki cinayetlerini meşrulaştırıyor!..

 

Nahel’in vurulması bir iş kazası değil. Fransa Cumhurbaşkanı Macron’un “Fransız sömürge döneminden önce Cezayir ulusu var mıydı? Soru bu…Türkiye’nin, Cezayir’de oynadığı rolü ve kurduğu hâkimiyeti tamamen unutturabilmesi beni büyüledi ve tek sömürgecinin Fransa olduğunu açıklamak… Bu harika. Cezayirliler buna inanıyor. (Cezayir’de) Resmî tarih Türkiye’nin propagandasının etkisiyle yeniden yazılarak, Fransa’ya düşmanlık üzerine inşa ediliyor” diye açık meydan okumasının sahadaki karşılığıdır.

 

Paris’te başlayan olaylar, kenar mahallelere sıkışan Cezayirli üçüncü nesil göçmenlerin “mağduriyetlerini, ezilmişliklerini, kimliklerini ve benliklerini” var etme gayretidir. Keşke bu arayış ve karşı duruş sokaklar ve statlar yerine medya araçları kullanılarak yapılsaydı.

 

Fransa düşmanlığının nasıl diri tutulduğu sır değil. Fransa'nın 1962'de sona eren 132 yıllık sömürge döneminde katlettiği ve Paris'teki müzede muhafaza edilen Cezayirli direnişçilere ait “Kafatası Müzesine” bakmak yeterlidir. 

 

İyilik de kötülük de görsel yolla yayılır. Yüzsüzlük sömürgecilerin karakteri olduğundan “Zulümlerinin Hikâyesini” anlatmak için Sultanahmet Meydanı’na, Fransızların Cezayir’de yaptığı soykırımı simgeleyen bir “Soykırım Anıtı” dikmek çok daha ikna edici olacaktır...