Dövize "tuş" olduk!

Koalisyon Hükümeti'nin istikrar programı ve meşhur reform paketi için söylenmedik söz, yapılmadık ikaz ve çalınmadık kapı kalmadı... Buna rağmen ısrar ve hatta inatla uygulanan, revize edilmeyen hedefler sebebiyle acılar çoğaldı, tedavi de güçleşti. Bir enflasyon masalıdır söylenir... Her gelen hükümetin programında enflasyon ile mücadeleye sayfalar ayrılır. Sadece lâfta kalan bu mücadele sonrasında olan yine dar ve sabit gelirli garibanlara olur. Fedakârlık yapan geniş kitlelerle, tamahkârlık yapan uyanıklar arasındaki bu mücadele bitmedi gitti. Büyük fedakârlık ve acılara sebep olan ekonomik başarısızlıkların hesabı sorulamıyor. Okulda başarısız olan sabî öğrencilere yapmadığımızı bırakmayız. Kazara görevini ihmal eden memurun hatasını burnundan getiririz. Şiir okuyan adamı, Türban takan genç kızı, Helâlden kazanan tüccarı, Yatırım yapan sanayiciyi, İş sahası açan müteşebbisi anasından doğduğuna pişman ederiz de; Başımıza bu çorapları ören hükümeti alaşağı edemeyiz. Halk olarak buna bizim gücümüz yetmiyor. Peki bu sonuçları gören yöneticilerin; istifa etmek, görevden aflarını istemek, biraz kenara çekilip dinlenmek gibi itibar verici yaklaşımlara böyle soğuk durmaları normal midir? Bazen görevden çekilmek, beyaz bir kağıda imza atıp, affını istemek, yüzsüzlük yerine onurlu olmayı tercih etmek gerekir. Siyaset tıkanmıştır. Ekonomi dip yapmıştır. Türk parası tuş olmuştur. Vatandaş çaresiz kalmıştır. Ülke yangın yerine dönmüştür. Bütün bu olanlardan sonra vatandaştan af dileyip, onur kazanmak yerine; pişkinlik edip hâlâ yanlışta ısrar ve inat etmenin gereği yoktur. Hükümet dövize tuş olmuş, kişi başına düşen milli gelirde Türkiye sonuncu olmuştur. Biraz anlayış ve hassasiyet beklemek hakkımızdır. Vatandaşın sesine kulak verilmelidir.