Mah-ı gufran şehr-i ramazan

Öyle okurduk büyüklerimizin yazdıkları ramazan yazılarından. “Mah-ı gufran şehr-i ramazan” derlerdi... Gufran demek Cenab-ı Hakkın günahları örtmesi, affetmesi, bağışlaması anlamındadır. Yani ramazan ayına günahların örtüldüğü müminlerin bağışlandığı ay olarak bakılırdı. Şimdi bu tür söylemler unutuldu... Hoş geldin ramazan deniliyor sadece... E biz de yeni nesil sayılırız... Bu bakımdan benim de hayatımın en güzel zamanları olan ramazan günlerine hoş geldiniz diyorum. Çocukluğumdaki güzel hatıralardan, ilk orucumu tuttuğum günlerden, evimizin neşesi olan iftar ve sahur vakitlerinden; soframızın bereketi olan zamanlardan tanırım sizi. Daha birçok anılardan, sıcak pide kokusundan, soframızdaki tarhana çorbasının enfes buğusundan, iftar topunun yüreklere sevinç salan gür sesinden, mahallenin çocuklarıyla koşarak gittiğimiz teravihlerden, hafızların Kur’ân tilavetinden, zihnime ve gönlüme nakşolmuş en güzel fotoğraflardan hatırlarım sizi… Siz ki bizim medeniyetimizin en güzel örneklerinin sahnelendiği günlerdensiniz. Siz ki bizi biz yapan değerlerin en büyüklerisiniz. Müslümanlığımızın şiarı olan mübarek günlerdensiniz. Kulluğumuzu idrak ettiğimiz, kendimize geldiğimiz, fabrika ayarlarımıza döndüğümüz günlersiniz. Bizi biz yapan zamandır ramazan…

 

Hoş geldin ayların sultanı… Hoş geldin gönlümün mihmanı… Hoş geldin Kur’ân’ın fermanı… Hoş geldin Müslümanların bayramı… Nefislerimizin terbiyesi için, ruhlarımızın arınması için, gönlümüzün pasının silinmesi için, fikirlerimizin ve dünyamızın temizlenmesi için çok ihtiyacımız vardı sana.

 

Mübarek mevsimin en güzel ayı olan şehr-i ramazan geldi, hoş safalar getirdi. Çok ihtiyacımız olan bir zamanda geldi. Çok üzülmüştük, çok sıkılmıştık, çok daralmıştık. Nefes almakta zorlanmıştık. Bize bir huzur ile, bir sürur ile bir nur ile geldin ey şehr-i ramazan... Hoş geldin ey mah-ı gufran...