Yeniden ayağa kalkmak

Bence dünkü zaferin özeti “Ben mücadele adamıyım” diyen Avcı’nın teknik adam olarak sağlam ve dik duruşu. Helal olsun…

Hani zifiri karanlıkta bir ışık ararsanız ya, dün gece adı “derbi” olan oyunda bende öyle bir parıltı aradım. Ne yalan söyleyeyim ilk 45 dakikada sözüm ona “devlerin mücadelesinden” şöyle ballandıra ballandıra anlatabileceğim tek bir pozisyon bulamadım, maalesef. 
Nerede o Güneşli günlerdeki eski “Şampiyon Beşiktaş” ve nerede Fatih Terim’in efsane Galatasaray’ı? 
İnanın iki takımın da ortaya koyduğu futboldan aldığım haz; keçiboynuzu gibiydi.
Yine de iyi şeyler yazmak için dikkatlice inceledim. İlk Umut Nayir’i çalışkanlığı ve iyi niyetinden dolayı şöyle ayrı bir yere “artı değer” olarak yazdım. “Beşiktaş’ın golcüsü olabilmesi için daha bir fırın ekmek yemesi lazım” diyenlere inat! Sanki Avcı’nın elinde başka oynatabileceği golcü varmış gibi. Bravo o ısrarcı tercihi ile Umut’u geleceğe hazırlayan Avcı’ya. 
Bir ışık daha yakaladım. 
Anlatayım... Avcı’nın geldiği günden beri arzuladığı futbolu Beşiktaş dün bir nebze de olsa G.Saray’a karşı ilk yarım saatte sergiledi. 
Kenar bekler Gökhan ve Robocho’nun birer hücum oyuncusu gibi öne doğru oynamasıydı bu. Dizilişi 4-2-3-1 olan Beşiktaş’ın sağda Gökhan-Lens, solda Robocho ve Caner ikilisiyle etkili geldiği bölümde Beşiktaş fizik olarak oyundan düşmese çok rahat daha ilk yarı gol üretebilirdi. Ancak o baskı yaz yağmuru gibi kısa sürdü bu bölümde. Önde Caner, Elneny, Lens ve Atiba’nın kaybettiği toplar Feghouli ile buluştuğunda G.Saray adına atağına dönüşürken gözlerim Ljajic’i aradı. Bu maçı Beşiktaş adına çözse çözse ancak Âdem çözer diye. O değişikliği de yaptı Avcı.
Sonuç olarak Beşiktaş derbiden istediğini aldı. Böylece geleceği pamuk ipliğine bağlı olan Abdullah Hoca’nın eli güçlendi. Bu, Beşiktaş’ın “Yeniden ayağa kalkması” için çok büyük bir fırsat. 

Maçın adamı: Umut Nayir