Buharalı bir gencin evlendiği gece...

 

Türkistan’ın Buhara şehrinde Ahmed bin Hafs isminde bir genç vardı. Evlenmek istediğinde, sâliha bir kız bulup evlendi. Zifaf gecesi, gelinin yanına vardığında, gelin damada;

“Kadınlara ait hayız ve nifas bilgilerini öğrendin mi?” diye sual etti.

Kocasından “Hayır” cevabını alan gelin, edep ile tekrar sordu:

“Allahü teâlâ, (Kendinizi ve ehlinizi Cehennem ateşinden koruyun!) buyurdu. İlimsiz, Cehennemden koruma işini nasıl yapacaksın?”

Bu söz damadın hoşuna gitti. Hanımını Allahü teâlâya emanet edip, ilim ve irfan merkezi olan Rey şehrine gitti. On beş sene İmâm-ı Muhammed Şeybanî hazretlerinden ilim öğrendi. Altı senede de bunları ezberledi. Âlim olarak, zevcesinin yanına döndü...

Hocası, buna "Ebû Hafs-ı kebîr" (rahmetullahi teâlâ aleyh) ismini koydu...

Ebû Süleyman-ı Cürcanî ile yola çıktı. Harzem’de Ceyhun Nehri’ni geçerken Ebû Hafs’ın kitapları suya düştü. Ebû Süleyman’dan, yazmak için kitapları emanet olarak istedi. Ebû Süleyman, ona dedi ki:

“O kadar okumalı ve öğrenmeliydin ki, kitaba ihtiyaç kalmamalıydı...”

Ebû Hafs, bu söz üzerine tekrar Rey şehrine geri döndü. Altı sene daha kalarak, okuyup öğrendiği bu kitapları ezberledi. Sonra evine döndü. Buharalılar, suyun kenarına kadar genci karşılamaya geldiler. Çok izzet, ikram ve hürmette bulundular. O gece evine gitmedi. Bunu merak eden komşuları; 

“Yirmi bir sene geçti. Şehrimize geldiğiniz hâlde evinize niçin gitmediniz?” dediklerinde, bir kâğıt parçası çıkarıp ona baktı ve onlara şöyle cevap verdi:

“Bu kâğıtta gördüm ki, bu gece hanımımın hayız halinin/âdet görmesinin son gecesidir. Eve gitmedim. Bu sabah temizlenecek, ben de evde olacağım. Çünkü kadınların, hayız ve nifas (âdet ve lohusa) hâlinde iken yapması haram şeyler vardır. Bunlar; 1- Namaz kılmak. 2- Kur’ân-ı kerim okumak. 3- Kur’ân-ı kerime dokunmak ve Kur’ân-ı kerimi taşımak. 4- Hac ve umrede Kâbe'yi tavaf yapmak. 5- Camide durmak. 6- Oruç tutmak. 7- Cima etmek. Kadın, kocası ile  cinsi münasebette bulunmak...

Dinimizin emir ve yasaklarına tam uyan hakiki âlimler, işte böyle dikkat ederlerdi. Ebû Hafs da bunlardan biridir. Bu gayreti neticesinde Ebû Hafs-ı Kebîr=Büyük Hafs olarak anıldı. Bunun için şöhreti, kıyamete kadar devam eder. Örnek hareketi nesillerce anlatılır, gider. Böylece, Allahü teâlânın rahmetine ve rızasına kavuşur...