Hasan Yavaş

Bu ayda yapılan bir farz, başka aylarda yapılan yetmiş farz gibidir. Bu ayda bir oruçluya iftâr verenin günâhları af olur. Cehennemden âzâd olur.

Zamanın âlimleri, İmam-ı Gazâlî hazretlerinin ilminin derinliğine ve meseleleri izah etmekteki üstün kabiliyetine hayran kaldıklarını itiraf ettiler.

​İmam-ı Muhammed Gazâlî hazretleri, Büyük Selçuklu Devleti'nin hükümdarları Tuğrul Bey'in, Alparslan’ın ve Melikşah'ın devirlerini yaşadı...

​Ehl-i sünnet yolu, İslâmın ana caddesidir. Hiçbir asırda değişmeden ve bozulmadan bize ulaşan hak yoldur. Diğer bid’at fırkaları böyle değildir.

​Ebû Bekr-i Sıddîk, büyük tüccâr olup, kazandığı bütün malını, evini, barkını Resûlullah uğruna verdi. Müslümânların birinci halifesi, ilk İslâm devlet başkanıdır...

İslâm dininin bekçileri olan Müceddidler, yaşadıkları asırlarda, yazdıkları eserlerle ve yetiştirdikleri talebelerle İslâmiyete büyük hizmetler yapmışlardır.

Müslümanlar arasına sokulmuş olan hurafeleri, bid’atleri, yanlış inançları, kendilerinden bir şey ilave etmeden dini eski hâline getiren müceddidlerdir.

Müceddidlerin vazîfeleri, İslâm âlimlerinin kitaplarındaki din bilgilerinden unutulmuş olanlarını meydâna çıkarmak, açıklamak ve herkese öğretmekdir.

Allahü tealâ, her asırda, "Müceddid" olan bir âlim yarattı. İslâmiyeti kuvvetlendiren bu müceddidler, Allahü teâlânın velî kullarıdır, her biri derin âlimdir.

Oniki İmâm'da, Resûlullah efendimizin "sallallâhü aleyhi ve sellem" zerreleri vardır. Bunlara kıymet vermek, saygı göstermek her Müslümanın vazifesidir.

Peygamber efendimiz ve Eshâbının yolu olan Ehl-i sünnetin yüzlerce mezhebinden bugün dört tanesi kitaplara geçmiş olup, diğerleri kısmen unutulmuştur.

Peygamberimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) vefatından sonra O’nun dört halîfesi, İslamiyeti her yere yaydılar. Allahü teâlâ onları korudu ve kuvvetlendirdi.

Hulefâ-i Râşidîn denilen dört halîfenin isimlerini okumak, cuma ve bayram hutbesinin şartı değil ise de, (Ehl-i sünnet vel-cemâat) itikadında olmanın bir şiârıdır.

Zeyneb binti Cahş şöyle dua eder: "Yâ Rabbî! Senin Resûlün beni istiyor. Eğer Onun zevceliği ile şereflenmemi takdir buyurdun ise, beni Ona sen ver!"

Hafsa “radıyallahü anhâ” vâlidemiz hakkında şânına yakışmayan sözler sarf eden kimse, İslâm düşmanından başkası değildir.

Resûlullah efendimizin ikinci hanımı olmakla şereflenen Âişe-i Sıddîka “radıyallahü anha” Mekke eşrafından, Kureyş’in büyüklerinden Hazret-i Ebû Bekir’in kızıdır.

Peygamber Efendimizin mübarek hanımlarına saygı göstermek, her Müslümana vâcip olan bir emr-i ilâhîdir, yani Rabbimizin kesin olan bir emridir.

İmâm-ı Rabbânî (kuddîse sirrûh) hazretleri buyurdular ki: “İslâmın en kötü fırkası, Ehl-i Beyte ve Eshâb-ı kirama düşman olanlardır.”

Doğru yolda giden hakiki İslam âlimleri, Ehl-i beyt sevgisini, son nefeste iman ile gitmek için şart görmüşlerdir. Onlara kıymet vermek, saygı göstermek her Müslümanın vazifesidir.

Peygamber efendimizden, gayrimüslimlerin ağzıyla, sıradan bir insan gibi bahsetmek, bir Müslümana yakışmaz. Edebe riayet etmek, ihlâsla bahsetmek gerekir.