Hasan Yavaş

Kumar oynamak, fert hayatını felç eder, sosyal hayatın bozulmasına sebep olur. Kumar oynayan, kısa yoldan haksız kazanç sağlamak ve zengin olmak peşindedir...

Dinimiz, faiz ile mal ve para kazanmayı haram etmiştir. Faizin azı da, çoğu da haramdır ve günahtır. Tefecilik yapmak ise, daha büyük günahtır.

Bütün işlerimizi Rabbimizin istediği gibi yapmalı, kendimizi beğenmek ve gösterişten uzak durmalıdır. Onun emir ve yasaklarını öğrenmeli ve her işimizde, ona uymalıdır.

İnsanlara yapılacak en büyük hizmet, onlara İslâmiyyeti öğretmek ve böylece onların, dünya ve âhiret mutluluğuna vesile olmaktır.

İslama hizmet, insanlığa hizmettir. İnsanlığa düşman olanlar, İslamiyeti yok etmeye çalışmıştır. Saldırmalarının en tesirlisi, Müslümanları aldatmak, içeriden yıkmak olmuştur.

"Her şeyin yaratılmasında müşterek olan manevî sebep, sadaka vermek, yetmiş kerre (Estagfirullah min külli mâ kerihallah) duasını okumaktır."

Şimdi dîni, îmânı doğru olarak öğrenmek için tek çâre, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okumaktır. Bu kitapları bulmak, Allahü teâlânın büyük bir ihsânıdır...

Hiçbir sahâbîye, hattâ herhangi bir Müslümâna dil uzatmak câiz olmaz. Her Müslümânı ve Eshâb-ı kirâmın hepsini iyilikle yâd etmemiz emrolundu.

Hazret-i Ömer, Eshab-ı kiramın ileri gelenleriyle sohbet ediyordu. Tam bu sırada iki kişi, kollarından sımsıkı tuttukları bir genci "Bu adam babamızı öldürdü" diyerek içeri girdiler!..

Yermük muharebesinde idi. Çarpışmanın şiddeti geçmiş, ok ve mızrak darbeleri ile yaralanan Müslümanlar düştükleri sıcak kumların üzerinde can vermeye başlamışlardı...

"Şam'da ayakkabı tâmir eden Ali bin Muvaffak adında biri vardı. O, hacca gitmeye niyet etmişti, fakat gidemedi. Lâkin haccı kabul edildi. Altı yüz bin hacıyı da ona bağışladılar!"

"Beylerbeyi'nde oturuyordum. Birkaç sene oturduk. O arada Beylerbeyi Sarayının bekçilerinden birisi ile ahbap olduk. Yaşlı bir adamdı. Bir gün bana enteresan bir hâdise anlattı..."

Merv Valisinin Mübârek adlı, bağına-bahçesine bakan bir hizmetçisi vardı. Bir gün vali, ondan üzüm istedi. Getirdiği üzüm henüz olmamıştı, başkasını istedi. O da ekşi çıktı!

31 Aralık 1988, aramızdan bir dava ve fikir adamı, bir gönül insanı olan S. Ahmet Arvasi beyin göçüp gittiği gündür. Hayatı ve mematı, imrenilecek bir şahsiyet olan Hocamız, bir Peygamber torunuydu.

Peygamber efendimiz bir hadis-i şerifte buyurdu ki: "Çölde devesini kaybedip sonra bulan kimsenin sevinmesinden çok, Allahü teâlâ, kulunun tövbe etmesine sevinir."

Gelibolulu Süleyman Efendi'nin torunu Abdurrahman bin Muhammed, bir Osmanlı Şeyhülislamının damadı idi. "Mecma’ul-enhür" adındaki (Mülteka şerhi) kitabı, "Damat" ismi ile meşhurdur. 1668 senesinde vefat etti.

O ne karanlık günlerdi. Türk tarihi unutturuluyor. Baba oğlunun dilini anlamaz hâle getiriliyordu. Köy Enstitüleri'nde din ve ahlak yoksunu metotlarla öğretmen yetiştiriliyordu.

"1970 senesi, asil Türk milletinin mukaddes dini olan İslamiyetin, bu mübarek vatanda yasak edilmesi için, Lozan’da kararlaştırılmış olan meş'um bir yıldır..."

“Mehmet Darende kardeşim! Hepimiz, senin hem hayatına hem memâtına hayran olduk. Ne mutlu senin gibi yaşayıp, senin gibi ölenlere!.. Sen bir şehitsin. Şehitler ölmez.” Enver Ören

Eshab-ı kiramın büyüklerinden Abdullah ibni Mes’ud "radıyallahü anh" diyor ki: ''Cehennemde azap yapan on dokuz melekten kurtulmak isteyen, Besmele okusun! Besmele, on dokuz harftir.''