İsmail Kapan

Olaylara Amerikan düşünce kuruluşlarının penceresinden bakma alışkanlığını elden bırakmayan bazı yazarlara göre; Irak'taki seçimler, "demokrasinin muhteşem sonucu..." imiş.

Önceki gün Irak'ta silahların gölgesinde sözde bir seçim yapıldı. Bu seçimlere kaç partinin yahut tam olarak kaç adayın katıldığı belli değil. Seçimlerden önce 111 (yazıyla tam yüz on bir) ayrı grubun veya partinin katılmakta olduğu bildirilmişti. Bu partilerin bir kısmının Irak vatandaşı olmayan kişilerce kurulduğu da anlaşılıyor.

Sizler bu satırları okurken, gelişmeler hangi safhada ve nasıl bir seyir izliyor olacak bilemiyoruz. Ancak şu ana kadar meydana gelen olayları bir partinin kongre veya kurultay çalışmaları çerçevesinde kabul etmek mümkün değil...

Genelkurmay Başkanlığının periyodik olarak düzenlediği basını bilgilendirme toplantılarının sonuncusu, dün ilk defa canlı yayınla gerçekleştirildi. Türkiye'de demokrasi yerleştikçe, taşlar yerine oturdukça her konu kendi mecrasında daha rahat ilerliyor...

Seçimlere birkaç gün kala, Irak'tan hiç de iyi haberler gelmiyor... Medyada daha çok bomba yüklü araçların infilakı veya ülkenin çeşitli yerlerinde her gün onlarcası meydana gelen çatışma haberleri yer alıyor.

Bülent Ecevit DSP Genel Başkanlığını bıraktıktan sonra, sanki politikada daha çok aktif olmaya başladı... Yeni yıla girerken, Atatürk'ün İnönü'ye, onun da kendisine vaki vasiyetini ileri sürerek Musul'un alınması gerektiğini ve hatta şimdiki zamanın da bunun için münasip olduğunu beyan ederek, dış siyaset ve diplomasi gündemini allak-bullak eden Ecevit, bu defa iç siyaseti dalgalandıran bir çıkış yaptı.

Bugün Kurban Bayramının son günü... Yer yüzündeki birbuçuk milyar müslümanın kaçta kaçı tam manasıyla bayramı yaşayabildi, hissedebildi? Mesela Endonezya'nın Açe bölgesinde, aç ve açıkta olan müslümanlar... Mesela Irak'ta bomba ve füze sarsıntılarıyla gözüne uyku girmeyenler... Onların, bayramlık elbisesini giyip sevinecek yerde, korkudan tir tir titreyen çocukları...

Son günlerde, ABD ile İran arasında gerilimi tırmandıracak gelişmeler oluyor. Irak'taki ebu Gureyb hapishanesinde cereyan eden işkence olaylarını ve İsrail'in Kuzey Irak'taki faaliyetlerini ortaya çıkaran, Amerikalı gazeteci Seymour Hersh'un The New Yorker dergisine yazdığı bir yazı, ortalığı epeyce karıştırdı.

Kurban Bayramı yaklaştıkça, mutad olduğu üzere, konu ile ilgili bilir-bilmez kalemler yine hareketlendi. Herbiri kendi dağarcığında mevcut yalan-yanlış bilgileri ortaya döküveriyor...

Türkiye ne zaman olumlu bir hava yakalasa, hemen o anda mutlaka rahatsızlık verici, huzur bozucu, ortamı geren bir iddia veya tartışma gündeme sokulur. Bu tartışmanın üzerine çoğu kere ciddi krizler bina edilir! Yani ülkemiz, ne hikmetse güzel gelişmelerin keyfini hemen hiç çıkaramaz, sanki hep sıkıntılı ve gergin durma mecburiyeti var...

Rusya Devlet Başkanı Viladimir Putin'in aralık ayı başındaki Ankara ziyaretinden tam bir ay sonra, bu defa Başbakan Tayyip Erdoğan'ın herhalde şimdiye kadarki en kalabalık heyetle -(Beşyüz tane iş adamı ve doksan gazeteci de dahil altı yüz küsur kişilik bir heyet) Moskova'ya yaptığı ziyaret; bir süreden beri olumlu şekilde seyreden ilişkileri iyiden iyiye pekiştirdi denilebilir.

illetlerin ve cemiyetlerin ruh halini en iyi tahlil edenler, hep büyük şairler olmuştur. "Sultanu'şşuara" - (Şairler Sultanı) payesine layık görülen merhum Necip Fazıl da toplumun ruh halini en çarpıcı şekilde ifade ettiği "Destan" adlı şiirinde bakınız ne diyor:

Rahşan Ecevit'in "Din elden gidiyor..." beyanatından sonra, misyoner faaliyetleri gündemin tam ortasına oturdu. Gazete ve televizyonlar, misyonerlerin ülkemizde yaptığı çalışmalara fokus yapınca, bu alandaki faaliyetlerin hangi noktalara vardığını bazıları daha iyi görmüş oldu.

Bugün pazar... Pazar günleri nedense, insan sosyal tarafı ağır basan yazı yazmak istiyor. Lakin bu bir güne hiçbir şekilde sığması mümkün olmayan o kadar çok konu var ki! Hangi birini ele alacağınızı şaşırıyorsunuz.

Ana muhalefet partisinde gerilim en üst noktalara tırmanmış durumda... Bu gidişin sonunda önemli oranda tasfiyeler ve denge değişimleri olmaması mümkün görünmüyor.

Şaka bir yana, 2005'in ilk günlerinde, Ecevit çifti, siyasi tecrübe ve medya ile ilişkilerdeki ustalıklarını da kullanarak; ülke gündeminin ilk sıralarına oturmayı bildiler!.. Ne düşük enflasyon, ne ihracat rekoru, ne de Yeni Türk Lirasının getirdiği heyecan. Bunların hepsi alt sıralara itiliverdi.

Türkiye-İsrail ilişkileri epey zamandan beri oldukça limoni... Bu limoniliğin sebepleri hem çok hem de oldukça farklı konulardan kaynaklanıyor. Ama bunların arasından iki sebep en fazla öne çıkıyor; Birincisi, İsrail'in Filistin halkına karşı uyguladığı "devlet terörü" , diğeri de Kuzey Irak'ta Türkiye'yi fazlasıyla rahatsız eden açık ve örtülü faaliyetler!..

Dünya 2005 yılına, Hint Okyanusu'ndaki Tsunami felaketinin meydana getirdiği şokun etkisinde girdi... Hâlâ daha ölü sayısının bile tam olarak tespit edilemediği bu felaket karşısında, dünya ülkeleri insani yardım açısından da iyi bir imtihan veremedi! Eğlence uğruna veya ölüm kusan silah yatırımları için yüz milyonlarca, milyarlarca dolarlık harcama yapan gelişmiş yahut zengin ülkeler, nedense aç ve açıkta kalan, salgın hastalıklarla yüz yüze olan çaresiz insanlara yardım için beklenen cömertliği sergileyemedi.

Türk siyasi geleneğinde, Millet Meclisi'ndeki bütçe konuşmaları, özellikle kapanış konuşmaları büyük önem taşır. Bu konuşmalarda hem ülkenin genel siyasi durumu, iktidar ve muhalefet perspektifinden özetlenir, hem de parti liderlerinin bir yerde performansları da test edilmiş olur...

2005'e üç kala, Türkiye'nin durumu oldukça iyi görünüyor. Bu cümlenin referansı hükümet veya iktidar partisi cenahı değil! İş adamları ve ekonomistler.