Mehmet Oruç

Hz. Fâtıma'nın şefaatine izin verildikten sonra, Peygamberimiz Hz. Bilâl'e hitap edip, muhacirin ve ensarı toplamasını emretti. Cümlesi mescid-i şerifte toplandılar. Peygamberimiz minbere çıktı. Hamd ve sena eyledikten sonra, muhacirin ve ensara hitaben buyurdu ki:

Peygamber efendimiz, sevgili kızı Hazreti Fâtıma'nın düğün vakti yaklaştığında, "Eğer annesi hayatta olsaydı, şimdi onun çeyizini hazırlardı" diye düşündü. Bu düşüncede iken, Cebrail aleyhisselam gelip dedi ki: "Ya Resulallah! Hak teâlâ sana selam ediyor. 'Hiç merak etmesin. Kızı Fâtıma'nın bütün ihtiyaçlarını, çeyizini ben temin edeceğim' buyurdu."

Bir gün Hz. Ebu Bekir, Hz. Ömer ve Sâd bin Muâz, mescidde oturup; "Hz. Fâtıma'yı, Hz. Ali'den gayri herkes istedi. Kimseye iltifat olunmadı" diye konuştular. Hz. Sıddık dedi ki: - Zannederim ki, Ali'ye nasip olur. Gelin, ziyaretine gidelim ve bu meseleyi açalım. Eğer fakirliği ileri sürerse, yardımda bulunalım.

Hazreti Fâtıma, hicretten onüç sene önce, Mekke'de doğmuştu. Küçük yaşına rağmen, Peygamber efendimize yardım ediyor ve Kureyş kâfirlerinin işkencelerine karşı geliyordu. Abdullah ibni Mesûd anlatır:

Sevgili Peygamberimizin huzurlarına, birtakım Yahudiler girdiler. "Essâmü aleyk" diyerek, sırıttılar. Allahü teâlânın Resulü de, "Ve aleyküm" karşılığında bulundular. Bunları duyan Hz. Aişe, Yahudilere "lânet" etmeye başladı. Çünkü "Essâmü aleyk!" sözlerinin manası, "Ölüm, senin üzerine olsun" demekti. İşte bu yüzden Peygamber efendimizin hanımı, kendini tutamamıştı.

Namazın kabul olması veya sevabının eksik olmaması için bildirilen hükümlerin eksiksiz olarak yerine getirilmesi gerekir. Bunun için de bu hükümlerin doğru olarak bilinmesi lazım...

Peygamber efendimiz Hz. Aişe'ye birçok tavsiyelerde bulunmuştur. Bunlardan bazıları şunlardır: "Peygamber efendimiz buyurdu ki: - Ey Aişe! Geceleri şu dört şeyi yapmadan uyuma: 1- Kur'an-ı kerimi hatim etmeden, 2- Benim ve diğer peygamberlerin şefaatlerine kavuşmadan, 3- Müminleri kendinden hoşnut etmeden, 4- Hac etmeden.

Hazreti Aişe validemiz, Resulullahın rızasına kavuşmak için, gecesini gündüzüne katardı. Onu birazcık üzgün görse, teselli etmek için elinden gelen her şeyi yapardı. Hatta Resulullahın akrabalarını da gözetir, onlara karşı da her türlü iyiliği yapardı. Hz. Aişe buyuruyor ki:

Bir gün Peygamber efendimiz, kıyamet gününden bahisle Hz. Aişe'ye buyurdu ki: - Kıyamet gününde insanlar elbisesiz olarak haşredilecektir. - Erkekler de kadınlar da böyle mi olacak?

Eshab-ı kiram, hediyelerini, Resulullaha, Aişe'nin evinde getirip, böylece sevgisini kazanmak için yarışırlardı. Zevceler, iki grup idi. Aişe tarafında Hafsa, Safiyye, Sevde vardı. İkincisi, Ümm-i Seleme ve ötekiler idi. Bunlar, Ümm-i Seleme'yi Resulullaha gönderip, "Eshabına emir buyursanız da, hediye getirmek isteyen, hangi zevce yanında iseniz, oraya getirse" dediklerinde, Resulullah efendimiz buyurdu ki: "Beni, Aişe hakkında incitmeyiniz! Cebrail bana yalnız Aişe'nin yanında iken geldi." Ümm-i Seleme de dediğine pişman olup, tövbe ve af diledi. Resulullah efendimiz bir defasında, kızı Hz. Fâtıma'ya buyurdu ki:

Hazreti Aişe validemizin Peygamber efendimizin nezdinde ayrı bir yeri vardı. İlk hastalandığında, Hz. Meymune'nin evinde idi. O gün Resulullahın Hz. Meymune'ye uğradığı gündü. Burada Resulullahın hastalığı arttı. Diğer ezvac-ı tahirat gelerek Resulullahın hizmetine koyuldular. Peygamberimiz de buyurdular ki: - Ey benim zevcelerim, mâzur görün, takatim yoktur ki, evlerinizi dolaşayım. İzin verirseniz Aişe'nin evine gideyim, bana orada hizmet edersiniz.

Mekke'den Medine'ye hicret tamamlanmıştı. Hz. Aişe validemiz, babası Hz. Ebu Bekir'in evinde kalıyordu. Hz. Ebu Bekir bir gün Resulullaha şöyle arz etti: - Ya Resulallah, ehlinle evlenmekten seni alıkoyan nedir?

Hazreti Aişe validemiz, küçük yaşta iken okuma-yazma öğrenmiş olup, çok zekî ve kabiliyetli idi. Her bir hâdise üzerine hemen bir şiir söylemesi, onun zekâsına bir delildir. Öğrendiği ve ezberlediği bir şeyi katiyen unutmazdı. Çok akıllı, zekî, âlime, edibe ve afife ve saliha idi.

Dünya mallarına sevgide, bağlılıkta, sınır aşılmaz bunların geçici şeyler olduğu bilinir, ahireti kazanmada vesile olarak kullanılırsa bunlar zararlı değil faydalı dünyalıklar haline dönüşür...

Bir gün Hz. Hadice, Peygamberimiz dışarıdayken, Onu aramak için çıkmıştı. Cebrâil aleyhisselam insan kıyafetinde Hz. Hadice'ye göründü. Hadice validemiz, ona, Peygamber efendimizi sormak istediyse de, düşmanlardan olma ihtimalini düşünerek geri döndü. Sevgili Peygamberimizi evde görünce, hadiseyi anlattı. Fahr-i kainât efendimiz buyurdu ki:

Peygamber efendimizin, ilk vahyin gelişini anlatmasından sonra, bu hâlleri, bugünleri bekleyen ve buna hazır olan Hz. Hadice, "Allahü teâlânın hakkı için, bu ümmetin Peygamberi olacağına inanıyorum" dedi. Sonra, bu durumu sormak üzere, Varaka bin Nevfel'e gittiler. Varaka, Resulullah efendimizin anlattıklarını dinledikten sonra dedi ki: - Müjde ey Muhammed aleyhisselam! Allahü teâlâya yemin ederim ki, sen, Hz. İsa'nın haber verdiği son Peygambersin. Sana görünen melek, senden evvel Musa aleyhisselama gelen Cebrail aleyhisselamdır. Âh! Keşke genç olsaydım. Seni Mekke'den çıkardıkları zamana yetişseydim de, yardımına koşsaydım. Çok yakın bir zamanda tebliğle emrolunursun.

Ebu Talib'in talebi üzerine Hadice validemizi amcası Amr bin Esed, "Şahit olun ki, Hadice binti Huveylid'i, Muhammed aleyhisselama hâtunluğa verdim" dedi. Böylece nikâh akdi tamam oldu. Ebu Talib, düğün ziyafeti için bir deve kesip, o güne kadar görülmedik bir yemek verdi. Evlilik vâki oldu. Hz. Hadice validemiz, bütün varlığını Peygamber efendimize hediye etti ve dedi ki: "Bu malların hepsi yüce şahsınıza aittir. Ben de sana muhtacım ve minnetin altındayım."

Hazreti Hadice'nin ticaret kervanı Mekke'ye geldikten sonra, Meysere, Hz. Hadice validemize, yolculuk esnasında, iki bulutun Peygamber efendimizi gölgelediğini, zayıf develerin nasıl süratlendiğini ve buna benzer gördüğü nice fevkalâde hâlleri tek tek anlattı.

Peygamber efendimiz ve Hz. Hadice'nin kervanı hazırlandı. Mekkeliler yakınlarıyla vedalaşmak üzere, büyük kalabalıklar hâlinde toplandılar. Ebu Talip de oradaydı. Resulullah efendimizin, mübarek gözlerinden inci gibi yaşlar döküldü ve buyurdu ki:

Hazreti Hadice validemiz rüyasında, gökten ayın inip koynuna girdiğini, sonra da çıkıp, bütün âlemi aydınlatığını görmüştü. Sabahleyin, bu rüyayı, akrabasından olan Varaka bin Nevfel'e anlattı. Varaka bu rüyayı şöyle yorumladı: "Ahir zaman Peygamberi, seninle evlenir ve senin zamanında Ona vahiy gelir. Dininin nuru, âlemi doldurur. En önce iman eden sen olursun. O Peygamber, Kureyş'ten ve Haşimoğullarından olur."