Prof. Dr. Ahmet Şimşirgil

Türk milleti iki yüz yıldır geleceği üzerinde oynanan oyunları, başına geçirilen çuvalları iyi görmeli.

Afganistan dünya gündeminde. Ülke bir kez daha yeni bir dönemece girdi. Yorumcularımız günlerdir Afganistan’ı ve Taliban’ı konuşuyor. Taliban ilk olarak yirmi yıl önceki durumuyla tartışıldı. Kafa-kol kesen görüntülerle anıldı. Şeriat korkusu pompalandı.

Geçen hafta Cuma Divanı adlı köşemde işlediğim konu ile ilgili olarak “Mil-Diyanet Sen” Başkanı Celaleddin Gül sosyal medyada bir açıklama yapmış. Üyelerine de, elinizden geldiği kadar paylaşın, diyerek destekte bulunmalarını istemiş. Aslında zırva tevil götürmez sözüne uygun olarak yazısı muhatap alınacak, açıklaması değer verilecek bir durumda değildi. Zaten pek çok okuyucu da yorumlarında bunu belirtmişti. Ancak hazindir ki anlı şanlı profesörleri dahi yazılarıma aynı üslupla karşı çıktıkları için kısa açıklamalar yapmak şart oldu diye düşünüyorum.

Henüz 14-15 yaşlarındayım. İmam Hatip lisesine gidiyorum. Cuma namazını genelde Kemal Dede Camii’nde kılıyorduk. Yaşlı ve çok sevilen bir imam hatibi vardı. Bazen cuma namazında cemaati şöyle uyarırdı:

Pandemi öncesinde Almanya’ya sık sık kitap fuarı için gidiyordum. Bir defasında gençler programdan sonra çevremi sardılar. Beni beş dakika diyerek bir sohbete davet ettiler. Biliyordum ki o beş dakikanın bana faturası en az iki saat olacaktı. Bu itibarla kendilerine ayakta beş dakikalık bir sohbet yaptım ve “tamam sohbetimiz bitti” dedim. Eh bir şey de söyleyemediler tabii.

Geçen hafta zuhr-i âhir namazını kaleme aldım. Türkiye’nin hemen her yerinden mailime ve telefonuma yüzlerce tebrik mesajı geldi. Sosyal medyada büyük destek geldi. Gerçekten dinimiz üzerinde yapılan değişikliklerden artık milletimize gına gelmiş durumda. Bu işin içinde Diyanet olunca, üzüntü daha da büyük oluyor.

Kıymetli dostum Ebubekir Sofuoğlu Bey her cuma günü sosyal medyada şöyle sesleniyor:

2010 yılında talebelerime bir söz söylemiştim: “Evladım asker darbe yapsa iki veya üç sene sonra yerini sivil siyasete bırakır ve kışlasına çekilir. Fakat bu defa gelenler 100 sene bırakmazlar. Dikkatli olunuz!..”

Osmanlı padişahları anlatılmak istendiği zaman akla daha çok savaşlar, büyük mücadeleler, yönetim, idare, siyaset ve nihayetinde şahsiyet yapıları gelir.

Türkiye 2013 yılından beri FETÖ örgütü ile amansız bir mücadele veriyor. Peki, gerçekte bu bir FETÖ mücadelesi midir? Yoksa onları piyon olarak kullanan Batı-Haçlı dünyasının projelerini durdurma mücadelesi midir?

Bu köşemde İstanbul Sözleşmesi ile ilgili olarak çok yazılar kaleme aldım. Nasıl ortaya çıktığı ve kimlerin projesi olduğunu defalarca belirttim. En fazla savunduğu Toplumsal Cinsiyet Eşitliği projesinin nasıl bir melanet olduğunu gösterdim. Sebep olduğu hadiseleri her zaman dile getirdim. Buna okurlarım şahittir.

Geçtiğimiz hafta Ereğli’den çok kıymetli bir abimiz rahmet-i rahmana kavuştu. Aramızda özel bir muhabbet ve dostluk vardı. Rahmetli ile tanışmadan evvel üç evladı ile yolumuz kesişmiş cüzi de olsa ilgilenmiştik.

Geçen haftaki yazımda Taksim Camii’nin yapılış serüvenini kaleme alırken evvelce yerinde Kışla Camii’nin olduğundan bahsetmiş ve onun hazin hikâyesini gelecek hafta anlatalım demiştik.

Bazı köşe yazarları ve internette bazı basın yayın kuruluşları ve bazı siyasetçiler Sultan Vahideddin Han’ı "cami satan devlet adamı" diye gece gündüz karalamayı ve kötülemeyi marifet olarak görürler. İnterneti gezdiğinizde bu konuda onlarca habere rastlarsınız. Padişaha hakaretlerle dile getirilen "bu cami meselesi acaba hangisi?" dediğinizde karşınıza Taksim’deki Kışla Camii çıkar.

Geçen hafta II. Abdülhamid Han’ın, siyonistlerin Filistin’de bir yurt kurma girişimlerine karşı ölümüne bir mücadele verdiğini belirtmiştik.

İsrail, Filistin’de yaklaşık yüzyıldır Müslümanlar üzerinde sistemli bir tarzda baskı, yıldırma ve katliam hareketlerini devam ettiriyor.

Ramazan-ı şerif bayramımız mübarek olsun. On bir ay hasretini çektiğimiz ramazan ayı sessizce geldi ve geçen yıl olduğu gibi bu sene de sessizce aramızda bulunup gitti...

1990’lı yılların başında görüştüğüm gençler üzerinde bilhassa TGRT’nin evliya kasetleri ile filmlerinin büyük tesiri görülürdü. Gençlere edep ve ahlak aşılardı. Gerçekten yaşı kırkın üzerinde olanlara sorsanız bunu mutlaka anlatacaklardır... 28 Şubat dönemi bu gençliğin üzerinden silindir gibi geçti... Öyle bir korku havası meydana getirdiler ki akıl idrakten aciz kalır.

İslam’ın şartlarından biri de zekât vermektir. Cenâb-ı Hak zengin kullarına mallarından belli bir kısmını fakirlere zekât vermek için emretmiştir.

ABD on yıldır Orta Doğu’yu dizayn etmeye çalışıyor, edemedi! Neden?