Rahim Er

Türkiye için iki geriye sayım takvimi birlikte işliyor: 12 Haziran seçim süreci ve Suriye'ye müdahale tarihi. İkincisinin günü belli değil, fakat galiba uzak da değil. Suriye için önümüzdeki ihtimaller nelerdir?

Başbakan Tayyip Erdoğan, geçen hafta 'Suriye, bizim iç meselemizdir' dedi. Aynen doğrudur, kendisinin de ifade ettiği gibi kardeş Suriye ile güçlü akrabalık bağlarımız var.

Japonya farklı bilinirdi, bir dehşetli deprem, bir nükleer infilak her şeyi alt-üst etti. Rusya, düne kadar bir süper gücün mağrur merkeziydi, şimdi bombaların patlamadığı, onlarca insanın ölmediği ay yok.

Amerika'ya ilk defa TGRT'ye cihazlar almak için 1992'de gelmiştim. New York üzerinden Las Vegas'taki fuara geçecektim. Beni alanda Musa Korkmaz karşıladı. Bir kitabevi işletiyordu. İstanbul Darüşşafaka Caddesinde bulunan Hakikat Kitabevi'nin kitaplarını satmaktaydı. Şimdi Hakkın rahmetine kavuşmuş olan o güzel insan bir taraftan arabasıyla New York'u gezdirirken bir taraftan da anlatıyordu:

Merhum Necip Fazıl'ın şöyle bir sözü vardır: -Statları dolduran şu insanlar 'gool!' diye bağıracaklarına 'olll!' diye bağırsalar Türkiye'nin istikbali değişir.

Türkiye, genel seçimlere gidiyor. Üç partili seçim yaşanmakta. MHP için bir baraj tökezlenmesi vuku bulursa önümüzdeki dönem bağımsızlardan aşılama bölge partisi hariç iki partili yasama dönemi başlayacaktır.

12 Eylül darbesinden sonra dili bile değişti. Ama yakasına iliştirilecek bir unvan daha hazırdı: 'Bir bilen'... O bir zandı. Sevenlerini satması ise hakikat.

1970'lerde faşizmin zulmünü yaşamış nesillerden haylisi hayattaydı. Gençler onlardan dinledikleriyle büyümüşlerdi.

Başvekil Adnan Menderes'in su işleri umum müdürüymüş. Biz o zamanlar, küçücük çocuktuk...

Bizim uygarlığımız, bir şehirler medeniyetidir. Şanlı Peygamber -aleyhisselam- müşrik teröristlerden/dehşet salıcılardan dolayı gönüldaşlarını Mekke'den zorunlu olarak peyderpey yolladıktan sonra kendisi de yurdundan çıkma acısını yaşamıştır.

Vicdansızlık, iz'ansızlık ve irfansızlık... Camiye 'ucube' diyen zihniyet, ancak bu kelimelerle tarif edilebilir. Hiçbir din mensubu, asla ve kat'a bir cami için 'ucube' veya başka hakaretamiz kelime kullanmaz. Onun metafizik anlayışı buna manidir.

Amerika'ya geldiğimizde anlatmışlardı. 11 Eylül saldırısı olmasaymış İslamiyet resmi din olarak tanınacakmış.

Türk Dış Ticaret Müsteşarlığı, sessiz-sedasız bir şekilde tarihî bir hizmete imza atmış. Haberi heyecanla okuduk. Gerçi şu ân dünya gündemi Üsame bin Ladin'in öldürülmesi. Ama El Kaide liderini herkes yazacak. Şimdilik şu kadarını söyleyelim. Başkan Obama, ülkesinin nefret fayındaki bu kırılmayla ikinci kere seçilmesini âdeta kesinleştirmiş oldu.

Bir barışın 34 yıl sonra gelmesi için 36 kişinin ölmesi mi lazımdı? Varılan seviyeye demokratik olgunluk mu demeli? İdeolojinin prangalarından kurtulmak mı? Hazmetme, paylaşma, çok kültürlülüğün zenginliğini tekrar hatırlama mı? Diğerine insanca yaşama hakkını çok görmeme hoşgörüsü mü?

Komşumuzun Kanal İstanbul'u anladığını Yunan basınındaki yorumlardan okuyoruz. Ethnos'un projeye dair değerlendirmesini şöylece sıralamak mümkün:

Mehmet Akif'in o meşhur mısralarını bilirsiniz. Şair, otuz iki dişini öğütürcesine hıncını haykırır: 'Kimi Hindu, kimi yamyam, kimi bilmem ne bela!..'

CHP genel başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, Zonguldak'ta ağzını bozarak AK Parti Genel Başkanı Tayyip Erdoğan'ın 'anasına' veya 'avradına' veya her ikisine birden küfretti.

İnsan kendi hayatına baktığında kaybettiği zamanların sertlik gösterdiği zamanlar olduğunu acı acı görür. Öfke, kavga sertlik, münakaşa daima kaybettirmiştir. Bundan sonra da kaybettirecektir.

Her sene nisan ayı gelmeden Türk hariciyesi, kesif bir diplomatik çabaya girişir, Türk dostu Amerikalı senatör ve temsilciler meclisi üyeleriyle toplum üzerinde etkili isimleri devreye sokmaya çalışır. Bir benzeri de Ermeniler tarafından yapılır. Ermenilerin buradaki diasporası bayağı faal.

1960'ların ilk yıllarına kadar Şam'da kim erken kalkarsa o askerî darbe yapardı. Darbe haberleri artık kanıksanmıştı. 1963 Darbesi kalıcı oldu.